-
پند خويشان نکنم گوش که بي خويشتنمشاعر : خواجوي کرماني آشنايان غمت را چه غم از خويشانستپند خويشان نکنم گوش که بي خويشتنمکانکه از خويش کند بيخبرم خويش آنستبده آن باده‌ي نوشين که ندارم سرخويشليکن انديشه ز تشويش بد انديشانستحاصل از عمر بجز وصل نکورويان نيستخنک آن صيد که قربان جفا کيشانستنکنم ترکش اگر زانکه به تيرم بزندفارغ از درد دل خسته‌ي دل ريشانستمرهمي بردل خواجو که نهد زانکه طبيبکه جمال تو ز حسن نظر ايشانستنظري کن اگرت خاطر درويشانستزانکه سلطان جهان بن