می گویند زن و بچه که نان نمی دهد، باید هم از این شعرها بگوید! / شاخه طوبی

-به گزارش شاخه طوبی به نقل از مهرخانه، زن باشی، شیراز زندگی کنی، شاعر باشی، نوجوانی ات در خوزستان گذشته باشد، جنگ را با چشم و قلب و روح و جانت دیده باشی... معلم باشی، بیست سال باشد که هر هفته در خانه ات میزبان یک انجمن زنانه شعر باشی... همسرت شاعر باشد، دخترت شاعر باشد، به خودت گفته باشند «بانوی شعر شهدا» و دلت لرزیده باشد که نکند این عنوان بزرگ تر از بضاعت تو باشد.. همه این ها باعث می شود که آدم دلش بخواهد پای حرف هایت بنشیند و مزه خوب هم صحبتی با کسی که همچنان هم شعری جوان و پرشور دارد و هم چمدانی پر از تجربه را بچشد. این چند سال، رسم مهرخانه در روز شعر و ادب فارسی، گفت وگو با یکی ا