من یک مشهدی ام! / شهرآرا

-تلاش بی فایده! این عبارت کامل ترین توصیف برای زمانی است که مشهدی سعی می کند لهجه اصیل خود را پنهان کند. گذشته از اینکه این رفتار نامعقول، در تمرکزگرایی فرهنگی و به حاشیه راندن عناصر فرهنگی خارج از مرکز و ناخوشایند جلوه دادن آن ریشه دارد، این سؤال همچنان باقی است که چرا فردی هویت خود را انکار می کند، به آن افتخار نمی کند و از آن گریزان است؟ نمونه بارز این تلاشِ بی فایده، تقلای نگارنده برای ترجمه افکار و نظرات خود از مشهدی به لهجه رایج در دانشگاه تهران است. چندی پیش و پس از یک نشست پرفشار و چالشی، پس از ترک تریبون و اختتام مراسم، مواجهه با حضاری که به جای درخواست ایمیل و تلفن، با لبخندی بر گوشه