-
طوطي چو سخن گوئي پيش شکرت ميردشاعر : خواجوي کرماني طوبي چو روان گردي بر رهگذرت ميردطوطي چو سخن گوئي پيش شکرت ميردو آندم که قبا پوشي پيش کمرت ميردجوزا چو قدح نوشي پيش تو کمر بنددشمع فلکي هر شب پيش قمرت ميردمشک ختني هر دم در زلف تو آويزدکانرا که بود جاني برخاک درت ميردکو زنده دلي تا جان در پاي تو افشاندصاحب نظر آن باشد کاندر نظرت ميردثابت قدم آن باشد کاندر قدمت افتدچون از تو خبر يابد پيش خبرت ميردهر زنده‌ي صاحب دل کز جان خبري داردفرهاد صفت خواجو پيش شکرت ميرداي خسرو بت رويان ب