-
تا مرا سوداي تو خالي نگرداند ز منشاعر : خاقاني با تو ننشينم به کام خويشتن بيخويشتنتا مرا سوداي تو خالي نگرداند ز منتا دوئي يکسو شود هم من تو گردم هم تو منخار راه خود منم خود را ز خود فارغ کنممرده اکنونم که نقش زندگي دارم کفنباقي آن گاهي شوم کز خويشتن يابم فناتا شوي باقي چو دامن برفشاني زين دمنجان فشان و راد زي و راهکوب و مرد باشراه من سوي تو چون زلفت دراز و پرشکناي طريق جستجويت همچو خويت بوالعجبچون توانم ديد ره يا گام چون دانم زدنمن که چو کژدم ندارم چشم و بيپايم چو مارهم تو