-
آنرا که چون تو لاله رخي در سرا بودشاعر : اوحدي مراغه اي ميلش به ديدن گل و سوسن چرا بود؟آنرا که چون تو لاله رخي در سرا بودگر سرو با کلاه و سمن در قبا بودسرو و سمن به قد تو مانند و روي توبيچاره عاشقي که به دست شما بوددر پاي خود کشي به ستم هر دمي مراگر تير بر نشانه زنيم از قضا بودبا اين کمان و دست که ما راست، پيش توزان پس گرم به جور بسوزي روا بودباري روا کن از دهن خويش کام منيا بوسهاي بده که مرا خون بها بوديا زلف را مهل که کند قصد خون منمن دل نديدهام که چنين مبتلا بوديک دم دلم ز د