فدای دل منتظرت مادر، قربان چشم های چشم به راهت پدر! / ایمنا

-سی و دو سال پیش وقتی داشت می رفت مادر پشت سرش آب ریخت، آب که ریخت بند دلش به یک باره پاره شد مثل قطره های آب که یک دفعه در هوا پخش شدند و آرام در دل خاک کوچه فرو رفتند. صورت مادر باران زده شد از بارش دیدگانش و پدر هم در حالی که با حرکت دانه های تسبیح که یکی یکی از بین انگشت های دست راستش می لغزید و مسیر کوتاهی را طی می کرد و کنار سایر دانه ها می نشست آرام در، دل پسر را به خدا سپرد. اینجا اصفهان، سرزمین لاله ها و آلاله ها، سرزمین من و تو و دیار مردان مردی است که مردانگی را با رفتن برای وطن، زیبا معنا کردند. وقتی لابه لای کوچه پس کوچه های شهر قدم بزنی بی شک خانه هایی را پیدا خواهی کرد که دیوارها