-

انسان و زمان نويسنده:سيّد مجتبى آقايى بى گمان، براى هر انسانى، زمانِ گذرا[1]، موحش ترين و رام نشدنى ترين و آزاردهنده ترين وجهِ زندگىِ اين جهانى است; زيرا هر چند، بشر در خلالِ قرون و اعصار توانسته است بر بسيارى از دشوارى ها; از قبيل بيمارى و تاريكى و گرسنگى و تنهايى و مانند آنها - به طور نسبى - مهار زند; ليكن در ايستادن يا كندكردنِ حركتِ بى امانِ زمان به سوى آينده، هيچ موفقيّتى به كف نياورده و همواره خود را در برابر آن ، سختْ بى سلاح ديده است: زمانْ بى وقفه،