بازگشت خاطرات خون آشام

-تازه، با کلی پشه های روستایی و شهرستانی هم آشنا شدیم که. بعد از یک هفته خوردن و خوابیدن و خون مکیدن، وقت برگشتن فرارسید که. فیگوری گفت: «میگوری، چه طوره با هواپیما برگردیم به؟» عاشق این فکرهای هیجان انگیزش بودم. تصورش هم بامزه بود که: «پشه در هواپیما!» خلاصه رفتیم فرودگاه و بدون تشریفات بازرسی سوار اولین هواپیمایی شدیم که آماده ی پرواز بود که. فیگوری حال صبر کردن نداشت که. من دوست داشتم با یک هواپیمای بزرگ و درست و حسابی برویم که، ولی فیگوری می گفت کوچک ها بهترند که. واسه ی همین پشت سر دو تا آدم رفتیم داخل هواپیما که. فیگوری خیلی خوشحال بود و مثل بلبل بال بال می زد. هی دعا