تحلیل گفتمان انتقادی تحول در آموزش و پرورش / ایران اسلامی

-اواسط دهه هشتاد میلادی ؛ همگام با تحول نظری در مباحث مربوط به توسعه ، دو مقوله "جوشش فرهنگی" و "پایداری انسانی" وارد ادبیات علمی توسعه گردید که خروجی آن ابداع الگویی جدید از فرآیند تحول به نام توسعه انسانی پایدار است۱ . تحول نظری در تعریف توسعه از آن رو توسط اندیشمندان غربی دنبال شد که ضرورتی گریز ناپذیر در عرصه فلسفه توسعه و ترقی جوامع بوجود آمده بود . در واقع پاسخ به این سوال که چرا بعضی از ساختارها ، فرهنگ ها و جوامع تحول نمی یابند؟ ، سنگ بنای نخستین تغییرات در معناشناسی توسعه و پر بار سازی نظری آن بود . هدف از تدوین این نوشتار که به شیوه علمی تحلیل گفتمان انتقادی۲ صورت