«زمزمه دیوارها»؛ به بهانه سالروز بازگشت آزادگان / پایداری ملی

-یکی از روزهای پایانی زمستان [۵۹]، باد از راهی دور صدای مبهم مردی را که از ته دل ترانه ای عاشقانه می خواند، برایمان به ارمغان آورد. صدایی که می خواست عشق و ارادت قلبی اش را در آخرین لحظات دیدار با همسرش فریاد بزند. مثل ققنوسی که در قفس گرفتار شده و می خواند تا فراموش نشود. هر چهارنفر از زیرِ در گوش می دادیم. بالاخره بعد از چندماه دوباره صدایی که برای زنده ماندن تلاش می کرد به گوش ما می رسید. باد تندتر می شد و صدای ققنوس، واضح تر. شب های دیگر هم گاهی توی حال خودش می رفت و با صدایش حال همه را سرجا می آورد. حتی بعضی از نگهبان ها مثل قیس و حسن، آهنگ درخواستی به او پیشنهاد می دادند. زندانی های عراقی