-
بيشتر ما كودكی مان را در خانههای بزرگ گذراندهايم. براي همين در نگاه اول آپارتمانهاي كوچك تنگ و دلگير به نظرمان ميرسند. يك پذيرايي كه به زور مبلمان را ميتوانيم حاشيه ديوارهاي كمعرضش بچينيم، يك اتاق خواب كه اگر شانس داشته باشيم تختخوابمان در آن جا ميشود، يك آشپزخانه كه وقتي آشپز دو تا ميشود، ديگر براي نفر سوم جا ندارد و در آخر هم يك دستشويي و حمام كه گاهي با هم شريك ميشوند.