-و زهرا به سوى خدا پركشید پس از رحلت گل، رسول بهار على ماند و زهرا و شب هاى تارپدر رفت و او روزه غم گرفت دل داغدارش، محرّم گرفت
پدر رفت و بیمار شد روح او تو اى دل، ز بیمارى گل بگوگل فاطمه از ستم خسته بود به كنج قفس، مرغ پر بسته بوددر خانه را بسته بود و غریب به اندوه مى خواند «امّن یجیب»كه حق روح او را اجابت كند نصیب دل او شهادت كند
