-دوشنبه ۱۵ تیر ۱۳۹۴ - ۰۷:۰۸
«وقتی آن اتفاق برای برادرم افتاد، مادرم هر روز می‌رفت توی کارگاه. موسیقی را به صدای بلند می‌گذاشت و گِل‌ها را با حرارت زیاد ورز می‌داد و تمام خشمش را با ورز دادن گِل‌ها بیرون می‌ریخت. این کار خیلی به او کمک کرد که بتواند این غم را بیشتر تاب بیاورد.» این جمله‌ها را لیلی گلستان سه سال پس از درگذشت مادرش می‌گوید. زنی که پس از گذشت پنج دهه از زندگی‌اش، به دنیای