-
جلوه هاي جلال در شعر عطار (3) د- استغنا: اسغنا خاص حق است و بنده هرگز نتواند سخن از بي نيازي گويد، چه، «معشوق [خود] به همه حال معشوق است پس استغنا صفت اوست و عاشق به همه حالي عاشق است و افتقار هميشه صفت او. عاشق را هميشه معشوق درباید لاجرم افتقار صفت او بود و معشوق را هيچ چيز در نبايد که خود را دارد لاجرم استغنا صفت او بود.»(1) فخرالدین عراقي نيز استغناي معشوق را از طبیعت عشق می داند و آن را منشأ اصلی می شمارد که: «