-
تاملي در صورتگري هاي قرآني (2) نويسنده:دکتر محمد فاضلي* با توجه به آنچه گفته آمد، مي توان به اصل مساله بازگشت و يادآورشد که (آيه ي 63/طه) در راستاي تبعيت لفظ از معني تا مرز هنجار شکني به منظور تجسم بخشي سايه هاي محتوا در تعبير، قابل توجيه است. زيرا محتواي آيه بر دو محور مي چرخد: يکي اتهام ساحريت به موسي و هارون،ديگري زير پا نهادن راه و رسم و آيين بهي است.چنانچه دقت شود شبح و سايه ي اين محتوا در شکل موجود آيه منعکس است،زيرا ساحريت يعني نمود و