-
برای این دوستی‌ها تره خرد نکنید! بچه که بودیم، همدیگر را با نام فامیلمان صدا می‌زدیم. هر روز هم اگر با هم بودیم اما خانه هم نمی‌رفتیم، اصلا نمی‌دانستیم اتاق دوستمان چه شکلی است، چند خواهر و برادر دارد، اصلا اتاق دارد؟ غذا چه می‌خورد؟ خوراکی‌هایمان را تنها تنها می‌خوردیم و هر کدام کتاب‌ها و دفتر‌های خودمان را داشتیم. مدادمان را قرض نمی‌دادیم و گاهی سر یک خودکار آبروی دوستمان را می‌بردیم. جان به جانمان می‌کردند، همدیگر را در آغوش نمی‌گرفتیم.