- دل‌نوشته‌ای تقدیم به شهدای نورسیده
روایت پایان انتظار مادر یکی از شهدای غواص
پسرم غواص نبود. من صدای قدم‌هایش را می‌شنوم. که می‌آید. اگر پسرم زنده نمی‌آید چرا تبریزی‌ها بی‌جت می‌رقصند! چرا امسال گل شمعدانی شکوفه قرمز داد و حوض چرا آبش آبی‌تر از همیشه است. یونس جان تو غواص نبودی مگر نه.
<