-گشت و گذاري در گلستان و بوستانگوهر ناشناسي است اگر سعدي را به «گلستان» محدود کنيم و غزليات؛ و در «بوستان» او گشتي و گذري نداشته باشيم و دل از خوشههاي خرمن او پر نکنيم.
اين «گلستان» هميشه خوش باشد ميگويند در سالهاي نه چندان دير و دور؛ طفلاني که به مکتب ميرفتند تا راه و رسم زيستن در کلمات را بياموزند، پس از مُصحفخواني؛ گلستان سعدي را ميخواندند و اينکه «منت خداي را عَّزوَجَل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزيد نعمت»؛ و سرانجام از مکتبخانه ميآموختند که «ا