-حالا نوبت ماست
شاید این سوال را با گفتار و نوشتار نتوان جواب داد، جواب این سوال را باید لمس كرد آن هم با تمام وجود، وقتی در شلمچه می ایستی، وقتی در طلائیه با پای برهنه روی خاك های سه راهی شهادت پا می گذاری و به این فكر می كنی كه اگر شهدا نبودند، اگر جوانان این دیار از میهن دفاع نمی كردند حالا من كجا بودم؟ قبله ام به كدام سمت بود؟ مادر و خواهرم كجا بودند؟ صدام اگر به تهران می رسید چه میكرد؟شهدا و رزمندگان فقط از میهن دفاع نكردند، آنها پاسدار عقیده ما بودند