-نیایشی زیبا از نهج البلاغه
خدایا! خشنودى خود را بهره ما فرما، هم در این حال كه داریم ، و بى نیازمان گردان از اینكه جز به سوى تو دست برداریم ، كه تو بر هر چیز توانایى. انسان به فطرت خود عاشق خداى یگانه جمیل است كه تنها او سزاوار پرستش و ستایش و نیایش است . انسان پیوسته در پى این بوده است كه موجودى قابل ستایش و تقدیس بیابد و او را عاشقانه بستاید و بدو نیایش برد؛ و تلاش مربیان الهى پیوسته بر این بوده است كه آدمیان را متوجه تنها معبود شایسته تقدیس بنمایند و راه نیایش او را بد