-سفری به سرخی یاقوتقرارگاه سوم
شلمچهپرنده ها از بی آبی له له می زدند و نخل ها از عطش به خود می پیچیدند. گویی فرات هیچ گاه آن ها را سیراب نکرده بود . دنیا تشنه «حسین علیه السلام» بود و فرزند «فاطمه سلام لله علیها» و بشریت را به زلال جاری خود می خواند « هل من ناصر ینصرنی ». هفتاد دو تن سیراب از رودی شدند که «زینب» فرزند دیگر «فاطمه سلام لله علیها»، راوی آن شد تا پرنده ها و نخل ها و همه ی انسان های روی زمین عطش خود را با نام «حسین» فرو بنشانند.هزار و چهارصدسال گذشت...«شلمچه» چشم