-
خاطرات سبز (1) به بلنداي آسمان با صبا درچمن لاله سحر مي گفتم که شهيدان که اند اين همه خونين کفنان گفت: حافظ من وتو محرم اين رازنه ايم از مي لعل حکايت کن و شيرين دهنان آسمان جاي بالا وبلندي است،وسيع است، ابري که نباشد،آبي وقشنگ است.هرچند خدا همه جا هست،دست هاي دعامان را به سمت آسمان مي گيريم.دريا هم با همه عظمتش،رنگ آسمان را به خودش مي گيرد؛شايد به همين هاست که چيزهاي خوب را به آسمان منتسب مي کنند البته آسمان هم با همه بزرگي اش،مي داند که اگر