-
جنت (بهشت )در ديوان حافظ نويسنده:دکتر احمد شوقي نوبر جنت: بستان ،بستاني را گويند که درختان آن زمين را پوشيده باشد ،چه در هر لفظ عربي که جيم و نون باشد معني خفا و پوشيدگي در آن ملحوظ باشد (غياث اللغات )جمعش :جنات و جنان . جنت اسمي است که در قرآن مجيد و احاديث غالباً بر باغهايي اطلاق مي شود که در آخرت جايگاه مقربان است .اين اسم يک بار بصورت «الفردوس »آمده :«الذين يرثون الفردوس هم فيها خالدون »(المؤمنون 11)(آنان کساني هستند که