-
حزن و اندوه براي امام عصر(ع) از نشانه هاي محبت و تعلق آدمي به چيزي يا کسي، اين است که به هنگام از دست دادن يا گم کردن آن دچار غم و اندوه مي شود و گاهي نيز فراتر از آن چون ابر بهاران اشک مي ريزد. اگر نيک تأمل کنيم خواهيم يافت که امام زمان(ع) به لحاظ ايماني، در گسترده آفرينش، محبوبترين شخصي است که بايد او را دوست بداريم و فقدانش را مصيبتي بزرگ بدانيم. مگر نه اين است که رسول خدا(ص) فرمود: لا يُومِن عبدٌ حتي اَکونُ اَحبُ اِليهِ مِن نَفسهِ، و يکون