دنــيــا را داريـــم وقتى همديگر را داريـــم / ايرنا

-دنــيــا را داريـــم وقتى همديگر را داريـــم
لئوبوسكاليا‎/ تهمينه مهربانىبعضى وقت ها پدر مى آمد و پشت ميز بزرگ آشپزخانه كه يك عالمه يادگارى روى آن كنده بوديم، مى نشست و مى گفت: «گوش كنين بچه ها! ديگه هيچى نداريم و بايد با يكديگه كار كنيم تا خانواده بوسكاليا بتونه ادامه بده.»و خدا مى داند چه سعادتى بود «باهم كار كردن» و «باهم رنج بردن» و «باهم نگران بودن»! چه سعادتى بود كه پدر و مادرمان به جاى اين كه تو انبارى قايم بشوند تا نگذارند ما بفهميم قضيه چيست و از زور اضطراب خفه بشويم، صاف و پوست كنده به ما مى گفتند كه بايد به هم كمك كنيم تا خانواده بتواند به بقاى خود ادامه بدهد.آن وقت كار اصلى