بانوي ياس هاي كبود / کيهان

-بانوي ياس هاي كبود
اي بانوي ياس ها، اي مادر پيچك هاي آسماني، الگوي عالم بشريت، در غم تو دلم گريه مي كند. در برابر استقامت تو هيچ و هيچيم.اي سرود زيباي خلقت، اي نور در ظلمت هم نوا با علي در عزاي تو نشسته ايم و نمي دانيم كه مرثيه تو را چگونه بخوانيم زيرا صبر تو بسيار بود.شمع ها بي التهابند انگار مراد دل را مي دانند. در اين پرواز عاشقانه تو، ما به انتظار نشسته ايم. تو همسفر گل هايي و روح تو هم راه در مسير عروج عشق، نفس ها حبس اند؛ انگار كه بغض آنها را در زندان گلو فشرده است و اشك در روز شهادت تو از چشم ها مي چكد و سينه ها درد تو را درك مي كنند؛ انگار همه درها بازند وقتي از نام خود خجلند. ت