-به نقاره خانه امید دارم
تقصیر شما نیست آقا جان شما منزهی.مقصر منم، خود خودم.باز هم مثل همیشه هل شدم و مستقیم خودم را رساندم به ضریحتان. به زیر آرامشتان.باز هم یادم رفته بود که باید اذنم بدهند. اذن بدهند.دلم خوشست که مسیر را صاف بلدم. از صحن جامع وارد می شوم و می روم رواق امام و بعدش هم میانبری به صحن آزادی می زنم و بعدترش هم ضریح مطهر.هنوز یاد نگرفته ام که مسیر آزادی از انقلاب می گذرد. هنوز یاد نگرفته ام حرم را خوب بچرخم و اینقدر به دنبال نزدیکترین راه نگردم.هنوز یاد نگرفته