-شقایق های سوخته هر شهیـد، کـربـلایـی دارد که خـاک آن کربلا تشنه خون اوست و زمان انتظار می کشد تا پای آن شهید بدان کربلا برسد و آنگاه خون شهـیـد، جـاذبـه خـاک را در هم شـکـسـتـه ، ظلمت را دریده و معبری از نور خواهد گشود تا روحش را از آن به سفری ببرد که برای پیمودن آن هیچ راهی جز شهادت وجود ندارد .
چنین سوختنـی را جز به آنان که پـروای سـوختن در آتش عشق ندارند نمی بخشند. ای شقایق های سوخته ! دل خـونین ما شقایقی است کـه داغ شهادت شـمـا را بر خـود دارد آیا آن روز نـیـز خواهد رسید که ب