وَالْفَجْرِ﴿1﴾ |
|
به سپیده دم سوگند،﴿1﴾ |
وَلَيَالٍ عَشْرٍ﴿2﴾ |
|
و به شبهای دهگانه،﴿2﴾ |
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ﴿3﴾ |
|
و به زوج و فرد،﴿3﴾ |
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ﴿4﴾ |
|
و به شب، هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت می‌کند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است)!﴿4﴾ |
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ﴿5﴾ |
|
آیا در آنچه گفته شد، سوگند مهمّی برای صاحبان خرد نیست؟!﴿5﴾ |
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ﴿6﴾ |
|
آیا ندیدی پروردگارت با قوم «عاد» چه کرد؟!﴿6﴾ |
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ﴿7﴾ |
|
و با آن شهر «اِرَم» باعظمت،﴿7﴾ |
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ﴿8﴾ |
|
همان شهری که مانندش در شهرها آفریده نشده بود!﴿8﴾ |
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ﴿9﴾ |
|
و قوم «ثمود» که صخره‌های عظیم را از (کنار) درّه می‌بریدند (و از آن خانه و کاخ می‌ساختند)!﴿9﴾ |
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ﴿10﴾ |
|
و فرعونی که قدرتمند و شکنجه‌گر بود،﴿10﴾ |
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ﴿11﴾ |
|
همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند،﴿11﴾ |
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ﴿12﴾ |
|
و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛﴿12﴾ |
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ﴿13﴾ |
|
به همین سبب خداوند تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت!﴿13﴾ |
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ﴿14﴾ |
|
به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران) است!﴿14﴾ |
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ﴿15﴾ |
|
امّا انسان هنگامی که پروردگارش او را برای آزمایش، اکرام می‌کند و نعمت می‌بخشد (مغرور می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است!»﴿15﴾ |
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ﴿16﴾ |
|
و امّا هنگامی که برای امتحان، روزیش را بر او تنگ می‌گیرد (مأیوس می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است!»﴿16﴾ |
كَلَّا ۖ بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ﴿17﴾ |
|
چنان نیست که شما می‌پندارید؛ شما یتیمان را گرامی نمی‌دارید،﴿17﴾ |
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ﴿18﴾ |
|
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌کنید،﴿18﴾ |
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا﴿19﴾ |
|
و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده می‌خورید،﴿19﴾ |
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا﴿20﴾ |
|
و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادی مرتکب می‌شوید)!﴿20﴾ |
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا﴿21﴾ |
|
چنان نیست که آنها می‌پندارند! در آن هنگام که زمین سخت در هم کوبیده شود،﴿21﴾ |
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا﴿22﴾ |
|
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند،﴿22﴾ |
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ﴿23﴾ |
|
و در آن روز جهنم را حاضر می‌کنند؛ (آری) در آن روز انسان متذکّر می‌شود؛ امّا این تذکّر چه سودی برای او دارد؟!﴿23﴾ |
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي﴿24﴾ |
|
می‌گوید: «ای کاش برای (این) زندگیم چیزی از پیش فرستاده بودم!»﴿24﴾ |
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ﴿25﴾ |
|
در آن روز هیچ کس همانند او [= خدا] عذاب نمی‌کند،﴿25﴾ |
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ﴿26﴾ |
|
و هیچ کس همچون او کسی را به بند نمی‌کشد!﴿26﴾ |
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ﴿27﴾ |
|
تو ای روح آرام‌یافته!﴿27﴾ |
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً﴿28﴾ |
|
به سوی پروردگارت بازگرد در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است،﴿28﴾ |
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي﴿29﴾ |
|
پس در سلک بندگانم درآی،﴿29﴾ |
وَادْخُلِي جَنَّتِي﴿30﴾ |
|
و در بهشتم وارد شو!﴿30﴾ |
