هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ﴿1﴾ |
|
آیا داستان غاشیه [= روز قیامت که حوادث وحشتناکش همه را میپوشاند] به تو رسیده است؟!﴿1﴾ |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ﴿2﴾ |
|
چهرههایی در آن روز خاشع و ذلّتبارند،﴿2﴾ |
عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ﴿3﴾ |
|
آنها که پیوسته عمل کرده و خسته شدهاند (و نتیجهای عایدشان نشده است)،﴿3﴾ |
تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً﴿4﴾ |
|
و در آتش سوزان وارد میگردند؛﴿4﴾ |
تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ﴿5﴾ |
|
از چشمهای بسیار داغ به آنان مینوشانند؛﴿5﴾ |
لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ﴿6﴾ |
|
غذائی جز از ضَریع [= خار خشک تلخ و بدبو] ندارند؛﴿6﴾ |
لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ﴿7﴾ |
|
غذایی که نه آنها را فربه میکند و نه از گرسنگی میرهاند!﴿7﴾ |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ﴿8﴾ |
|
چهرههایی در آن روز شاداب و باطراوتند،﴿8﴾ |
لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ﴿9﴾ |
|
و از سعی و تلاش خود خشنودند،﴿9﴾ |
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ﴿10﴾ |
|
در بهشتی عالی جای دارند،﴿10﴾ |
لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً﴿11﴾ |
|
که در آن هیچ سخن لغو و بیهودهای نمیشنوند!﴿11﴾ |
فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ﴿12﴾ |
|
در آن چشمهای جاری است،﴿12﴾ |
فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ﴿13﴾ |
|
در آن تختهای زیبای بلندی است،﴿13﴾ |
وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ﴿14﴾ |
|
و قدحهایی (که در کنار این چشمه) نهاده،﴿14﴾ |
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ﴿15﴾ |
|
و بالشها و پشتیهای صفداده شده،﴿15﴾ |
وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ﴿16﴾ |
|
و فرشهای فاخر گسترده!﴿16﴾ |
أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ﴿17﴾ |
|
آیا آنان به شتر نمینگرند که چگونه آفریده شده است؟!﴿17﴾ |
وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ﴿18﴾ |
|
و به آسمان نگاه نمیکنند که چگونه برافراشته شده؟!﴿18﴾ |
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ﴿19﴾ |
|
و به کوهها که چگونه در جای خود نصب گردیده!﴿19﴾ |
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ﴿20﴾ |
|
و به زمین که چگونه گسترده و هموار گشته است؟!﴿20﴾ |
فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ﴿21﴾ |
|
پس تذکّر ده که تو فقط تذکّر دهندهای!﴿21﴾ |
لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ﴿22﴾ |
|
تو سلطهگر بر آنان نیستی که (بر ایمان) مجبورشان کنی،﴿22﴾ |
إِلَّا مَنْ تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ﴿23﴾ |
|
مگر کسی که پشت کند و کافر شود،﴿23﴾ |
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ﴿24﴾ |
|
که خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات میکند!﴿24﴾ |
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ﴿25﴾ |
|
به یقین بازگشت (همه) آنان به سوی ماست،﴿25﴾ |
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ﴿26﴾ |
|
و مسلّماً حسابشان (نیز) با ماست!﴿26﴾ |