وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ﴿1﴾ |
|
وای بر کم‌فروشان!﴿1﴾ |
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ﴿2﴾ |
|
آنان که وقتی برای خود پیمانه می‌کنند، حق خود را بطور کامل می‌گیرند؛﴿2﴾ |
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ﴿3﴾ |
|
امّا هنگامی که می‌خواهند برای دیگران پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند!﴿3﴾ |
أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ﴿4﴾ |
|
آیا آنها گمان نمی‌کنند که برانگیخته می‌شوند،﴿4﴾ |
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ﴿5﴾ |
|
در روزی بزرگ؛﴿5﴾ |
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ﴿6﴾ |
|
روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند.﴿6﴾ |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ﴿7﴾ |
|
چنین نیست که آنها (درباره قیامت) می‌پندارند، به یقین نامه اعمال بدکاران در «سجّین» است!﴿7﴾ |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ﴿8﴾ |
|
تو چه می‌دانی «سجّین» چیست؟﴿8﴾ |
كِتَابٌ مَرْقُومٌ﴿9﴾ |
|
نامه‌ای است رقم زده شده و سرنوشتی است حتمی!﴿9﴾ |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ﴿10﴾ |
|
وای در آن روز بر تکذیب‌کنندگان!﴿10﴾ |
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ﴿11﴾ |
|
همانها که روز جزا را انکار می‌کنند.﴿11﴾ |
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ﴿12﴾ |
|
تنها کسی آن را انکار می‌کند که متجاوز و گنهکار است!﴿12﴾ |
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ﴿13﴾ |
|
(همان کسی که) وقتی آیات ما بر او خوانده می‌شود می‌گوید: «این افسانه‌های پیشینیان است!»﴿13﴾ |
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ﴿14﴾ |
|
چنین نیست که آنها می‌پندارند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دلهایشان نشسته است!﴿14﴾ |
كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ﴿15﴾ |
|
چنین نیست که می‌پندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند!﴿15﴾ |
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ﴿16﴾ |
|
سپس آنها به یقین وارد دوزخ می‌شوند!﴿16﴾ |
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ﴿17﴾ |
|
بعد به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که آن را انکار می‌کردید!»﴿17﴾ |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ﴿18﴾ |
|
چنان نیست که آنها (درباره معاد) می‌پندارند، بلکه نامه اعمال نیکان در «علیّین» است!﴿18﴾ |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ﴿19﴾ |
|
و تو چه می‌دانی «علیّین» چیست!﴿19﴾ |
كِتَابٌ مَرْقُومٌ﴿20﴾ |
|
نامه‌ای است رقم‌خورده و سرنوشتی است قطعی،﴿20﴾ |
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ﴿21﴾ |
|
که مقربان شاهد آنند!﴿21﴾ |
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ﴿22﴾ |
|
مسلّماً نیکان در انواع نعمت‌اند:﴿22﴾ |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ﴿23﴾ |
|
بر تختهای زیبای بهشتی تکیه کرده و (به زیباییهای بهشت) می‌نگرند!﴿23﴾ |
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ﴿24﴾ |
|
در چهره‌هایشان طراوت و نشاط نعمت را می‌بینی و می‌شناسی!﴿24﴾ |
يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ﴿25﴾ |
|
آنها از شراب (طهور) زلال دست‌نخورده و سربسته‌ای سیراب می‌شوند!﴿25﴾ |
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ﴿26﴾ |
|
مهری که بر آن نهاده شده از مشک است؛ و در این نعمتهای بهشتی راغبان باید بر یکدیگر پیشی گیرند!﴿26﴾ |
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ﴿27﴾ |
|
این شراب (طهور) آمیخته با «تسنیم» است،﴿27﴾ |
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ﴿28﴾ |
|
همان چشمه‌ای که مقرّبان از آن می‌نوشند.﴿28﴾ |
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ﴿29﴾ |
|
بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤمنان می‌خندیدند،﴿29﴾ |
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ﴿30﴾ |
|
و هنگامی که از کنارشان می‌گذشتند آنان را با اشاره تمسخر می‌کردند،﴿30﴾ |
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ﴿31﴾ |
|
و چون به سوی خانواده خود بازمی‌گشتند مسرور و خندان بودند،﴿31﴾ |
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ﴿32﴾ |
|
و هنگامی که آنها را می‌دیدند می‌گفتند: «اینها گمراهانند!»﴿32﴾ |
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ﴿33﴾ |
|
در حالی که هرگز مأمور مراقبت و متکفّل آنان [= مؤمنان] نبودند!﴿33﴾ |
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ﴿34﴾ |
|
ولی امروز مؤمنان به کفار می‌خندند،﴿34﴾ |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ﴿35﴾ |
|
در حالی که بر تختهای آراسته بهشتی نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) می‌نگرند!﴿35﴾ |
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ﴿36﴾ |
|
آیا (با این حال) کافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟!﴿36﴾ |
