وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا﴿1﴾ |
|
سوگند به فرشتگانی که (جان مجرمان را بشدّت از بدنهایشان) برمیکشند،﴿1﴾ |
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا﴿2﴾ |
|
و فرشتگانی که (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا میسازند،﴿2﴾ |
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا﴿3﴾ |
|
و سوگند به فرشتگانی که (در اجرای فرمان الهی) با سرعت حرکت میکنند،﴿3﴾ |
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا﴿4﴾ |
|
و سپس بر یکدیگر سبقت میگیرند،﴿4﴾ |
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا﴿5﴾ |
|
و آنها که امور را تدبیر میکنند!﴿5﴾ |
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ﴿6﴾ |
|
آن روز که زلزلههای وحشتناک همه چیز را به لرزه درمیآورد،﴿6﴾ |
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ﴿7﴾ |
|
و بدنبال آن، حادثه دومین [= صیحه عظیم محشر] رخ میدهد،﴿7﴾ |
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ﴿8﴾ |
|
دلهایی در آن روز سخت مضطرب است،﴿8﴾ |
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ﴿9﴾ |
|
و چشمهای آنان از شدّت ترس فروافتاده است!﴿9﴾ |
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ﴿10﴾ |
|
(ولی امروز) میگویند: «آیا ما به زندگی مجدّد بازمیگردیم؟!﴿10﴾ |
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً﴿11﴾ |
|
آیا هنگامی که استخوانهای پوسیدهای شدیم (ممکن است زنده شویم)؟!»﴿11﴾ |
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ﴿12﴾ |
|
میگویند: «اگر قیامتی در کار باشد، بازگشتی است زیانبار!»﴿12﴾ |
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ﴿13﴾ |
|
ولی (بدانید) این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم است!﴿13﴾ |
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ﴿14﴾ |
|
ناگهان همگی بر عرصه زمین ظاهر میگردند!﴿14﴾ |
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ﴿15﴾ |
|
آیا داستان موسی به تو رسیده است؟!﴿15﴾ |
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى﴿16﴾ |
|
در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدّس «طوی» ندا داد (و گفت):﴿16﴾ |
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ﴿17﴾ |
|
به سوی فرعون برو که طغیان کرده است!﴿17﴾ |
فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ﴿18﴾ |
|
و به او بگو: «آیا میخواهی پاکیزه شوی؟!﴿18﴾ |
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ﴿19﴾ |
|
و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسی (و گناه نکنی)؟!»﴿19﴾ |
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ﴿20﴾ |
|
سپس موسی بزرگترین معجزه را به او نشان داد!﴿20﴾ |
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ﴿21﴾ |
|
امّا او تکذیب و عصیان کرد!﴿21﴾ |
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ﴿22﴾ |
|
سپس پشت کرد و پیوسته (برای محو آیین حق) تلاش نمود!﴿22﴾ |
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ﴿23﴾ |
|
و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود،﴿23﴾ |
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ﴿24﴾ |
|
و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!»﴿24﴾ |
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ﴿25﴾ |
|
از این رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت!﴿25﴾ |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ﴿26﴾ |
|
در این عبرتی است برای کسی که (از خدا) بترسد!﴿26﴾ |
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا﴿27﴾ |
|
آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکلتر است یا آفرینش آسمان که خداوند آن را بنا نهاد؟!﴿27﴾ |
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا﴿28﴾ |
|
سقف آن را برافراشت و آن را منظّم ساخت،﴿28﴾ |
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا﴿29﴾ |
|
و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود!﴿29﴾ |
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا﴿30﴾ |
|
و زمین را بعد از آن گسترش داد،﴿30﴾ |
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا﴿31﴾ |
|
و از آن آب و چراگاهش را بیرون آورد،﴿31﴾ |
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا﴿32﴾ |
|
و کوهها را ثابت و محکم نمود!﴿32﴾ |
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ﴿33﴾ |
|
همه اینها برای بهرهگیری شما و چهارپایانتان است!﴿33﴾ |
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ﴿34﴾ |
|
هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد،﴿34﴾ |
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ﴿35﴾ |
|
در آن روز انسان به یاد کوششهایش میافتد،﴿35﴾ |
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ﴿36﴾ |
|
و جهنّم برای هر بینندهای آشکار میگردد،﴿36﴾ |
فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ﴿37﴾ |
|
امّا آن کسی که طغیان کرده،﴿37﴾ |
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا﴿38﴾ |
|
و زندگی دنیا را مقدّم داشته،﴿38﴾ |
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ﴿39﴾ |
|
مسلّماً دوزخ جایگاه اوست!﴿39﴾ |
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ﴿40﴾ |
|
و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوی بازدارد،﴿40﴾ |
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ﴿41﴾ |
|
قطعاً بهشت جایگاه اوست!﴿41﴾ |
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا﴿42﴾ |
|
و از تو درباره قیامت میپرسند که در چه زمانی واقع میشود؟!﴿42﴾ |
فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا﴿43﴾ |
|
تو را با یادآوری این سخن چه کار؟!﴿43﴾ |
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا﴿44﴾ |
|
نهایت آن به سوی پروردگار تو است (و هیچ کس جز خدا از زمانش آگاه نیست)!﴿44﴾ |
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا﴿45﴾ |
|
کار تو فقط بیمدادن کسانی است که از آن میترسند!﴿45﴾ |
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا﴿46﴾ |
|
آنها در آن روز که قیام قیامت را میبینند چنین احساس میکنند که گویی توقّفشان (در دنیا و برزخ) جز شامگاهی یا صبح آن بیشتر نبوده است!﴿46﴾ |