عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ﴿1﴾ |
|
آنها از چه چیز از یکدیگر سؤال می‌کنند؟!﴿1﴾ |
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ﴿2﴾ |
|
از خبر بزرگ و پراهمیّت (رستاخیز)!﴿2﴾ |
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ﴿3﴾ |
|
همان خبری که پیوسته در آن اختلاف دارند!﴿3﴾ |
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ﴿4﴾ |
|
چنین نیست که آنها فکر می‌کنند، و بزودی می‌فهمند!﴿4﴾ |
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ﴿5﴾ |
|
باز هم چنین نیست که آنها می‌پندارند، و بزودی می‌فهمند (که قیامت حق است)!﴿5﴾ |
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا﴿6﴾ |
|
آیا زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟!﴿6﴾ |
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا﴿7﴾ |
|
و کوه‌ها را میخهای زمین؟!﴿7﴾ |
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا﴿8﴾ |
|
و شما را بصورت زوجها آفریدیم!﴿8﴾ |
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا﴿9﴾ |
|
و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم،﴿9﴾ |
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا﴿10﴾ |
|
و شب را پوششی (برای شما)،﴿10﴾ |
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا﴿11﴾ |
|
و روز را وسیله‌ای برای زندگی و معاش!﴿11﴾ |
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا﴿12﴾ |
|
و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم!﴿12﴾ |
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا﴿13﴾ |
|
و چراغی روشن و حرارت‌بخش آفریدیم!﴿13﴾ |
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا﴿14﴾ |
|
و از ابرهای باران‌زا آبی فراوان نازل کردیم،﴿14﴾ |
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا﴿15﴾ |
|
تا بوسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم،﴿15﴾ |
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا﴿16﴾ |
|
و باغهایی پردرخت!﴿16﴾ |
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا﴿17﴾ |
|
(آری) روز جدایی، میعاد همگان است!﴿17﴾ |
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا﴿18﴾ |
|
روزی که در «صور» دمیده می‌شود و شما فوج فوج (به محشر) می‌آیید!﴿18﴾ |
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا﴿19﴾ |
|
و آسمان گشوده می‌شود و بصورت درهای متعددی درمی‌آید!﴿19﴾ |
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا﴿20﴾ |
|
و کوه‌ها به حرکت درمی‌آید و بصورت سرابی می‌شود!﴿20﴾ |
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا﴿21﴾ |
|
مسلّماً (در آن روز) جهنّم کمینگاهی است بزرگ،﴿21﴾ |
لِلطَّاغِينَ مَآبًا﴿22﴾ |
|
و محل بازگشتی برای طغیانگران!﴿22﴾ |
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا﴿23﴾ |
|
مدّتهای طولانی در آن می‌مانند!﴿23﴾ |
لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا﴿24﴾ |
|
در آنجا نه چیز خنکی می‌چشند و نه نوشیدنی گوارایی،﴿24﴾ |
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا﴿25﴾ |
|
جز آبی سوزان و مایعی از چرک و خون!﴿25﴾ |
جَزَاءً وِفَاقًا﴿26﴾ |
|
این مجازاتی است موافق و مناسب (اعمالشان)!﴿26﴾ |
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا﴿27﴾ |
|
چرا که آنها هیچ امیدی به حساب نداشتند،﴿27﴾ |
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا﴿28﴾ |
|
و آیات ما را بکلی تکذیب کردند!﴿28﴾ |
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا﴿29﴾ |
|
و ما همه چیز را شمارش و ثبت کرده‌ایم!﴿29﴾ |
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا﴿30﴾ |
|
پس بچشید که چیزی جز عذاب بر شما نمی‌افزاییم!﴿30﴾ |
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا﴿31﴾ |
|
مسلّماً برای پرهیزگاران نجات و پیروزی بزرگی است:﴿31﴾ |
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا﴿32﴾ |
|
باغهایی سرسبز، و انواع انگورها،﴿32﴾ |
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا﴿33﴾ |
|
و حوریانی بسیار جوان و هم‌سن و سال،﴿33﴾ |
وَكَأْسًا دِهَاقًا﴿34﴾ |
|
و جامهایی لبریز و پیاپی (از شراب طهور)!﴿34﴾ |
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا﴿35﴾ |
|
در آنجا نه سخن لغو و بیهوده‌ای می‌شنوند و نه دروغی!﴿35﴾ |
جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا﴿36﴾ |
|
این کیفری است از سوی پروردگارت و عطیه‌ای است کافی!﴿36﴾ |
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا﴿37﴾ |
|
همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بی اجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی کند)!﴿37﴾ |
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا﴿38﴾ |
|
روزی که «روح» و «ملائکه» در یک صف می‌ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمی‌گویند، و (آنگاه که می‌گویند) درست می‌گویند!﴿38﴾ |
ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا﴿39﴾ |
|
آن روز حق است؛ هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش برمی‌گزیند!﴿39﴾ |
إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا﴿40﴾ |
|
و ما شما را از عذاب نزدیکی بیم دادیم! این عذاب در روزی خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده می‌بیند، و کافر می‌گوید: «ای کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمی‌شدم)!»﴿40﴾ |
