إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴿1﴾ |
|
ما نوح را به سوی قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید!»﴿1﴾ |
قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ﴿2﴾ |
|
گفت: «ای قوم! من برای شما بیم‌دهنده آشکاری هستم،﴿2﴾ |
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ﴿3﴾ |
|
که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید!﴿3﴾ |
يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۚ إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ ۖ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ﴿4﴾ |
|
اگر چنین کنید، خدا گناهانتان را می‌آمرزد و تا زمان معیّنی شما را عمر می‌دهد؛ زیرا هنگامی که اجل الهی فرا رسد، تأخیری نخواهد داشت اگر می‌دانستید!»﴿4﴾ |
قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا﴿5﴾ |
|
(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوی تو) دعوت کردم،﴿5﴾ |
فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا﴿6﴾ |
|
امّا دعوت من چیزی جز فرار از حقّ بر آنان نیفزود!﴿6﴾ |
وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا﴿7﴾ |
|
و من هر زمان آنها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند و) تو آنها را بیامرزی، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدّت استکبار کردند!﴿7﴾ |
ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا﴿8﴾ |
|
سپس من آنها را با صدای بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت کردم،﴿8﴾ |
ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا﴿9﴾ |
|
سپس آشکارا و نهان (حقیقت توحید و ایمان را) برای آنان بیان داشتم!﴿9﴾ |
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا﴿10﴾ |
|
به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است...﴿10﴾ |
يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا﴿11﴾ |
|
تا بارانهای پربرکت آسمان را پی در پی بر شما فرستد،﴿11﴾ |
وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا﴿12﴾ |
|
و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغهای سرسبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد!﴿12﴾ |
مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا﴿13﴾ |
|
چرا شما برای خدا عظمت قائل نیستید؟!﴿13﴾ |
وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا﴿14﴾ |
|
در حالی که شما را در مراحل مختلف آفرید (تا از نطفه به انسان کامل رسیدید)!﴿14﴾ |
أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا﴿15﴾ |
|
آیا نمی‌دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده است،﴿15﴾ |
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا﴿16﴾ |
|
و ماه را در میان آسمانها مایه روشنایی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است؟!﴿16﴾ |
وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا﴿17﴾ |
|
و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید،﴿17﴾ |
ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا﴿18﴾ |
|
سپس شما را به همان زمین بازمی‌گرداند، و بار دیگر شما را خارج می‌سازد!﴿18﴾ |
وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا﴿19﴾ |
|
و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده‌ای قرار داد...﴿19﴾ |
لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا﴿20﴾ |
|
تا از راههای وسیع و دره‌های آن بگذرید (و به هر جا می‌خواهید بروید)!»﴿20﴾ |
قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا﴿21﴾ |
|
نوح (بعد از نومیدی از هدایت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانی من کردند و از کسانی پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان چیزی جز زیانکاری بر آنها نیفزوده است!﴿21﴾ |
وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا﴿22﴾ |
|
و (این رهبران گمراه) مکر عظیمی به کار بردند...﴿22﴾ |
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا﴿23﴾ |
|
و گفتند: دست از خدایان و بتهای خود برندارید (به خصوص) بتهای «وَد»، «سواع»، «یغوث»، «یعوق» و «نسر» را رها نکنید!﴿23﴾ |
وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا﴿24﴾ |
|
و آنها گروه بسیاری را گمراه کردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت میفزا!»﴿24﴾ |
مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا﴿25﴾ |
|
(آری، سرانجام) همگی بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانی برای خود نیافتند!﴿25﴾ |
وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا﴿26﴾ |
|
نوح گفت: «پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روی زمین باقی مگذار!﴿26﴾ |
إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا﴿27﴾ |
|
چرا که اگر آنها را باقی بگذاری، بندگانت را گمراه می‌کنند و جز نسلی فاجر و کافر به وجود نمی‌آورند!﴿27﴾ |
رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا﴿28﴾ |
|
پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز؛ و ظالمان را جز هلاکت میفزا!»﴿28﴾ |
