سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ﴿1﴾ |
|
تقاضاکنندهای تقاضای عذابی کرد که واقع شد!﴿1﴾ |
لِلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ﴿2﴾ |
|
این عذاب مخصوص کافران است، و هیچ کس نمیتواند آن را دفع کند،﴿2﴾ |
مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ﴿3﴾ |
|
از سوی خداوند ذی المعارج [= خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج میکنند]!﴿3﴾ |
تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ﴿4﴾ |
|
فرشتگان و روح [= فرشته مقرّب خداوند] بسوی او عروج میکنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است!﴿4﴾ |
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا﴿5﴾ |
|
پس صبر جمیل پیشه کن،﴿5﴾ |
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا﴿6﴾ |
|
زیرا آنها آن روز را دور میبینند،﴿6﴾ |
وَنَرَاهُ قَرِيبًا﴿7﴾ |
|
و ما آن را نزدیک میبینیم!﴿7﴾ |
يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ﴿8﴾ |
|
همان روز که آسمان همچون فلز گداخته میشود،﴿8﴾ |
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ﴿9﴾ |
|
و کوهها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود،﴿9﴾ |
وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا﴿10﴾ |
|
و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمیگیرد!﴿10﴾ |
يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ﴿11﴾ |
|
آنها را نشانشان میدهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است)، چنان است که گنهکار دوست میدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند،﴿11﴾ |
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ﴿12﴾ |
|
و همسر و برادرش را،﴿12﴾ |
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ﴿13﴾ |
|
و قبیلهاش را که همیشه از او حمایت میکرد،﴿13﴾ |
وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ﴿14﴾ |
|
و همه مردم روی زمین را تا مایه نجاتش گردند؛﴿14﴾ |
كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ﴿15﴾ |
|
امّا هرگز چنین نیست (که با اینها بتوان نجات یافت، آری) شعلههای سوزان آتش است،﴿15﴾ |
نَزَّاعَةً لِلشَّوَىٰ﴿16﴾ |
|
دست و پا و پوست سر را میکند و میبرد!﴿16﴾ |
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ﴿17﴾ |
|
و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا میزند،﴿17﴾ |
وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ﴿18﴾ |
|
و (همچنین آنها که) اموال را جمع و ذخیره کردند!﴿18﴾ |
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا﴿19﴾ |
|
به یقین انسان حریص و کمطاقت آفریده شده است،﴿19﴾ |
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا﴿20﴾ |
|
هنگامی که بدی به او رسد بیتابی میکند،﴿20﴾ |
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا﴿21﴾ |
|
و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران میشود (و بخل میورزد)،﴿21﴾ |
إِلَّا الْمُصَلِّينَ﴿22﴾ |
|
مگر نمازگزاران،﴿22﴾ |
الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ﴿23﴾ |
|
آنها که نمازها را پیوسته بجا میآورند،﴿23﴾ |
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ﴿24﴾ |
|
و آنها که در اموالشان حق معلومی است...﴿24﴾ |
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ﴿25﴾ |
|
برای تقاضاکننده و محروم،﴿25﴾ |
وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ﴿26﴾ |
|
و آنها که به روز جزا ایمان دارند،﴿26﴾ |
وَالَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ﴿27﴾ |
|
و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند،﴿27﴾ |
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ﴿28﴾ |
|
چرا که هیچ کس از عذاب پروردگارش در امان نیست،﴿28﴾ |
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ﴿29﴾ |
|
و آنها که دامان خویش را (از بیعفّتی) حفظ میکنند،﴿29﴾ |
إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ﴿30﴾ |
|
جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند آمیزش ندارند)، چرا که در بهرهگیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود!﴿30﴾ |
فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ﴿31﴾ |
|
و هر کس جز اینها را طلب کند، متجاوز است!﴿31﴾ |
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ﴿32﴾ |
|
و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت میکنند،﴿32﴾ |
وَالَّذِينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ﴿33﴾ |
|
و آنها که با ادای شهادتشان قیام مینمایند،﴿33﴾ |
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ﴿34﴾ |
|
و آنها که بر نماز مواظبت دارند،﴿34﴾ |
أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ﴿35﴾ |
|
آنان در باغهای بهشتی (پذیرایی و) گرامی داشته میشوند.﴿35﴾ |
فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ﴿36﴾ |
|
این کافران را چه میشود که با سرعت نزد تو میآیند...﴿36﴾ |
عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ﴿37﴾ |
|
از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوی بهشت دارند)!﴿37﴾ |
أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ﴿38﴾ |
|
آیا هر یک از آنها (با این اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پر نعمت الهی وارد کنند؟!﴿38﴾ |
كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ﴿39﴾ |
|
هرگز چنین نیست؛ ما آنها را از آنچه خودشان میدانند آفریدهایم!﴿39﴾ |
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ﴿40﴾ |
|
سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم...﴿40﴾ |
عَلَىٰ أَنْ نُبَدِّلَ خَيْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ﴿41﴾ |
|
که جای آنان را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد!﴿41﴾ |
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ﴿42﴾ |
|
آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند!﴿42﴾ |
يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ﴿43﴾ |
|
همان روز که از قبرها بسرعت خارج میشوند، گویی به سوی بتها میدوند...﴿43﴾ |
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ﴿44﴾ |
|
در حالی که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پردهای از ذلّت و خواری آنها را پوشانده است! این همان روزی است که به آنها وعده داده میشد!﴿44﴾ |