الْحَاقَّةُ﴿1﴾ |
|
(روز رستاخیز) روزی است که مسلّماً واقع میشود!﴿1﴾ |
مَا الْحَاقَّةُ﴿2﴾ |
|
چه روز واقع شدنی!﴿2﴾ |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ﴿3﴾ |
|
و تو چه میدانی آن روز واقع شدنی چیست؟!﴿3﴾ |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ﴿4﴾ |
|
قوم «ثمود» و «عاد» عذاب کوبنده الهی را انکار کردند (و نتیجه شومش را دیدند)!﴿4﴾ |
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ﴿5﴾ |
|
امّا قوم «ثمود» با عذابی سرکش هلاک شدند!﴿5﴾ |
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ﴿6﴾ |
|
و امّا قوم «عاد» با تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند،﴿6﴾ |
سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ﴿7﴾ |
|
(خداوند) این تندباد بنیانکن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنها مسلّط ساخت، (و اگر آنجا بودی) میدیدی که آن قوم همچون تنههای پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تند باد روی زمین افتاده و هلاک شدهاند!﴿7﴾ |
فَهَلْ تَرَىٰ لَهُمْ مِنْ بَاقِيَةٍ﴿8﴾ |
|
آیا کسی از آنها را باقی میبینی؟!﴿8﴾ |
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ﴿9﴾ |
|
و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده [=قوم لوط] مرتکب گناهان بزرگ شدند،﴿9﴾ |
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِيَةً﴿10﴾ |
|
و با فرستاده پروردگارشان مخالفت کردند؛ و خداوند (نیز) آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت!﴿10﴾ |
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ﴿11﴾ |
|
و هنگامی که آب طغیان کرد، ما شما را سوار بر کشتی کردیم،﴿11﴾ |
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ﴿12﴾ |
|
تا آن را وسیله تذکّری برای شما قرار دهیم و گوشهای شنوا آن را دریابد و بفهمد.﴿12﴾ |
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ﴿13﴾ |
|
به محض اینکه یک بار در «صور» دمیده شود،﴿13﴾ |
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً﴿14﴾ |
|
و زمین و کوهها از جا برداشته شوند و یکباره در هم کوبیده و متلاشی گردند،﴿14﴾ |
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ﴿15﴾ |
|
در آن روز «واقعه عظیم» روی میدهد،﴿15﴾ |
وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ﴿16﴾ |
|
و آسمان از هم میشکافد و سست میگردد و فرومیریزد!﴿16﴾ |
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ﴿17﴾ |
|
فرشتگان در اطراف آسمان قرارمیگیرند (و برای انجام مأموریتها آماده میشوند)؛ و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل میکنند!﴿17﴾ |
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنْكُمْ خَافِيَةٌ﴿18﴾ |
|
در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه میشوید و چیزی از کارهای شما پنهان نمیماند!﴿18﴾ |
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ﴿19﴾ |
|
پس کسی که نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدّت شادی و مباهات) فریاد میزند که: «(ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید!﴿19﴾ |
إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ﴿20﴾ |
|
من یقین داشتم که (قیامتی در کار است و) به حساب اعمالم میرسم!»﴿20﴾ |
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ﴿21﴾ |
|
او در یک زندگی (کاملاً) رضایتبخش قرار خواهد داشت،﴿21﴾ |
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ﴿22﴾ |
|
در بهشتی عالی،﴿22﴾ |
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ﴿23﴾ |
|
که میوه هایش در دسترس است!﴿23﴾ |
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ﴿24﴾ |
|
(و به آنان گفته میشود:) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی که در ایّام گذشته انجام دادید!﴿24﴾ |
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ﴿25﴾ |
|
امّا کسی که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند میگوید: «ای کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمیدادند.﴿25﴾ |
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ﴿26﴾ |
|
و نمیدانستم حساب من چیست!﴿26﴾ |
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ﴿27﴾ |
|
ای کاش مرگم فرا میرسید!﴿27﴾ |
مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ﴿28﴾ |
|
مال و ثروتم هرگز مرا بینیاز نکرد،﴿28﴾ |
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ﴿29﴾ |
|
قدرت من نیز از دست رفت!»﴿29﴾ |
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ﴿30﴾ |
|
او را بگیرید و دربند و زنجیرش کنید!﴿30﴾ |
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ﴿31﴾ |
|
سپس او را در دوزخ بیفکنید!﴿31﴾ |
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ﴿32﴾ |
|
بعد او را به زنجیری که هفتاد ذراع است ببندید؛﴿32﴾ |
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ﴿33﴾ |
|
چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمیآورد،﴿33﴾ |
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ﴿34﴾ |
|
و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمینمود؛﴿34﴾ |
فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ﴿35﴾ |
|
از این رو امروز هم در اینجا یار مهربانی ندارد،﴿35﴾ |
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ﴿36﴾ |
|
و نه طعامی، جز از چرک و خون!﴿36﴾ |
لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ﴿37﴾ |
|
غذایی که جز خطاکاران آن را نمیخورند!﴿37﴾ |
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ﴿38﴾ |
|
سوگند به آنچه میبینید،﴿38﴾ |
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ﴿39﴾ |
|
و آنچه نمیبینید،﴿39﴾ |
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ﴿40﴾ |
|
که این قرآن گفتار رسول بزرگواری است،﴿40﴾ |
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ﴿41﴾ |
|
و گفته شاعری نیست، امّا کمتر ایمان میآورید!﴿41﴾ |
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ﴿42﴾ |
|
و نه گفته کاهنی، هر چند کمتر متذکّر میشوید!﴿42﴾ |
تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴿43﴾ |
|
کلامی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده است!﴿43﴾ |
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ﴿44﴾ |
|
اگر او سخنی دروغ بر ما میبست،﴿44﴾ |
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ﴿45﴾ |
|
ما او را با قدرت میگرفتیم،﴿45﴾ |
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ﴿46﴾ |
|
سپس رگ قلبش را قطع میکردیم،﴿46﴾ |
فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ﴿47﴾ |
|
و هیچ کس از شما نمیتوانست از (مجازات) او مانع شود!﴿47﴾ |
وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ﴿48﴾ |
|
و آن مسلّماً تذکری برای پرهیزگاران است!﴿48﴾ |
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ﴿49﴾ |
|
و ما میدانیم که بعضی از شما (آن را) تکذیب میکنید!﴿49﴾ |
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ﴿50﴾ |
|
و آن مایه حسرت کافران است!﴿50﴾ |
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ﴿51﴾ |
|
و آن یقین خالص است!﴿51﴾ |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ﴿52﴾ |
|
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی!﴿52﴾ |