ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ﴿1﴾ |
|
ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند،﴿1﴾ |
مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ﴿2﴾ |
|
که به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی،﴿2﴾ |
وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ﴿3﴾ |
|
و برای تو پاداشی عظیم و همیشگی است!﴿3﴾ |
وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ﴿4﴾ |
|
و تو اخلاق عظیم و برجستهای داری!﴿4﴾ |
فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ﴿5﴾ |
|
و بزودی تو میبینی و آنان نیز میبینند،﴿5﴾ |
بِأَيْيِكُمُ الْمَفْتُونُ﴿6﴾ |
|
که کدام یک از شما مجنونند!﴿6﴾ |
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ﴿7﴾ |
|
پروردگارت بهتر از هر کس میداند چه کسی از راه او گمراه شده، و هدایتیافتگان را نیز بهتر میشناسد!﴿7﴾ |
فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ﴿8﴾ |
|
حال که چنین است از تکذیبکنندگان اطاعت مکن!﴿8﴾ |
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ﴿9﴾ |
|
آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشی توأم با انحراف از مسیر حق)!﴿9﴾ |
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ﴿10﴾ |
|
و از کسی که بسیار سوگند یاد میکند و پست است اطاعت مکن،﴿10﴾ |
هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ﴿11﴾ |
|
کسی که بسیار عیبجوست و به سخن چینی آمد و شد میکند،﴿11﴾ |
مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ﴿12﴾ |
|
و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است؛﴿12﴾ |
عُتُلٍّ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ﴿13﴾ |
|
علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است!﴿13﴾ |
أَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ﴿14﴾ |
|
مبادا بخاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروی کنی)!﴿14﴾ |
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ﴿15﴾ |
|
هنگامی که آیات ما بر او خوانده میشود میگوید: «اینها افسانههای خرافی پیشینیان است!»﴿15﴾ |
سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ﴿16﴾ |
|
(ولی) ما بزودی بر بینی او علامت و داغ ننگ مینهیم!﴿16﴾ |
إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ﴿17﴾ |
|
ما آنها را آزمودیم، همان گونه که «صاحبان باغ» را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوههای باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند.﴿17﴾ |
وَلَا يَسْتَثْنُونَ﴿18﴾ |
|
و هیچ از آن استثنا نکنند؛﴿18﴾ |
فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ﴿19﴾ |
|
امّا عذابی فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند،﴿19﴾ |
فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ﴿20﴾ |
|
و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانی شد!﴿20﴾ |
فَتَنَادَوْا مُصْبِحِينَ﴿21﴾ |
|
صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند،﴿21﴾ |
أَنِ اغْدُوا عَلَىٰ حَرْثِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَارِمِينَ﴿22﴾ |
|
که بسوی کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوهها را دارید!﴿22﴾ |
فَانْطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ﴿23﴾ |
|
آنها حرکت کردند در حالی که آهسته با هم میگفتند:»﴿23﴾ |
أَنْ لَا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِسْكِينٌ﴿24﴾ |
|
«مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود!»﴿24﴾ |
وَغَدَوْا عَلَىٰ حَرْدٍ قَادِرِينَ﴿25﴾ |
|
(آری) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند.﴿25﴾ |
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ﴿26﴾ |
|
هنگامی که (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقّاً» ما گمراهیم!﴿26﴾ |
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ﴿27﴾ |
|
(آری، همه چیز از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم!»﴿27﴾ |
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ﴿28﴾ |
|
یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمیگویید؟!﴿28﴾ |
قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ﴿29﴾ |
|
گفتند: «منزّه است پروردگار ما، مسلّماً ما ظالم بودیم!»﴿29﴾ |
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ﴿30﴾ |
|
سپس رو به یکدیگر کرده به ملامت هم پرداختند،﴿30﴾ |
قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ﴿31﴾ |
|
(و فریادشان بلند شد) گفتند: «وای بر ما که طغیانگر بودیم!﴿31﴾ |
عَسَىٰ رَبُّنَا أَنْ يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا رَاغِبُونَ﴿32﴾ |
|
امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جای آن به ما بدهد، چرا که ما به او علاقهمندیم!»﴿32﴾ |
كَذَٰلِكَ الْعَذَابُ ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ﴿33﴾ |
|
این گونه است عذاب (خداوند در دنیا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر میدانستند!﴿33﴾ |
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ﴿34﴾ |
|
مسلّماً برای پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهای پر نعمت بهشت است!﴿34﴾ |
أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ﴿35﴾ |
|
آیا مؤمنان را همچون مجرمان قرار میدهیم؟!﴿35﴾ |
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ﴿36﴾ |
|
شما را چه میشود؟! چگونه داوری میکنید؟!﴿36﴾ |
أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ﴿37﴾ |
|
آیا کتابی دارید که از آن درس میخوانید...﴿37﴾ |
إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ﴿38﴾ |
|
که آنچه را شما انتخاب میکنید از آن شماست؟!﴿38﴾ |
أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۙ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ﴿39﴾ |
|
یا اینکه عهد و پیمان مؤکّد و مستمرّی تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را حکم کنید برای شما باشد؟!﴿39﴾ |
سَلْهُمْ أَيُّهُمْ بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ﴿40﴾ |
|
از آنها بپرس کدام یک از آنان چنین چیزی را تضمین میکند؟!﴿40﴾ |
أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِنْ كَانُوا صَادِقِينَ﴿41﴾ |
|
یا اینکه معبودانی دارند که آنها را شریک خدا قرار دادهاند (و برای آنان شفاعت میکنند)؟! اگر راست میگویند معبودان خود را بیاورند!﴿41﴾ |
يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ﴿42﴾ |
|
(به خاطر بیاورید) روزی را که ساق پاها (از وحشت) برهنه میگردد و دعوت به سجود میشوند، امّا نمیتوانند (سجود کنند).﴿42﴾ |
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ﴿43﴾ |
|
این در حالی است که چشمهایشان (از شدّت شرمساری) به زیر افتاده، و ذلّت و خواری وجودشان را فراگرفته؛ آنها پیش از این دعوت به سجود میشدند در حالی که سالم بودند (ولی امروز دیگر توانایی آن را ندارند)!﴿43﴾ |
فَذَرْنِي وَمَنْ يُكَذِّبُ بِهَٰذَا الْحَدِيثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ﴿44﴾ |
|
اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب میکنند واگذار! ما آنان را از آنجا که نمیدانند به تدریج به سوی عذاب پیش میبریم.﴿44﴾ |
وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ﴿45﴾ |
|
و به آنها مهلت (بازگشت) میدهم؛ چرا که نقشههای من محکم و دقیق است!﴿45﴾ |
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ﴿46﴾ |
|
یا اینکه تو از آنها مُزدی میطلبی که پرداختش برای آنها سنگین است؟!﴿46﴾ |
أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ﴿47﴾ |
|
یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را مینویسند (و به یکدیگر میدهند)؟!﴿47﴾ |
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَىٰ وَهُوَ مَكْظُومٌ﴿48﴾ |
|
اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهی [= یونس] مباش (که در تقاضای مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولی شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند.﴿48﴾ |
لَوْلَا أَنْ تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ﴿49﴾ |
|
و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود، (از شکم ماهی) بیرون افکنده میشد در حالی که نکوهیده بود!﴿49﴾ |
فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ﴿50﴾ |
|
ولی پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد!﴿50﴾ |
وَإِنْ يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ﴿51﴾ |
|
نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را میشنوند با چشمزخم خود تو را از بین ببرند، و میگویند: «او دیوانه است!»﴿51﴾ |
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ﴿52﴾ |
|
در حالی که این (قرآن) جز مایه بیداری برای جهانیان نیست!﴿52﴾ |