اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ﴿1﴾ |
|
قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت!﴿1﴾ |
وَإِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ﴿2﴾ |
|
و هرگاه نشانه و معجزه‌ای را ببینند روی گردانده، می‌گویند: «این سحری مستمر است»!﴿2﴾ |
وَكَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَكُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ﴿3﴾ |
|
آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هوای نفسشان پیروی نمودند؛ و هر امری قرارگاهی دارد!﴿3﴾ |
وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ﴿4﴾ |
|
به اندازه کافی برای بازداشتن از بدیها اخبار (انبیا و امّتهای پیشین) به آنان رسیده است!﴿4﴾ |
حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ ۖ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ﴿5﴾ |
|
این آیات، حکمت بالغه الهی است؛ امّا انذارها (برای افراد لجوج) فایده نمی‌دهد!﴿5﴾ |
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ ۘ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَىٰ شَيْءٍ نُكُرٍ﴿6﴾ |
|
بنابر این از آنها روی بگردان، و روزی را به یاد آور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت می‌کند (دعوت به حساب اعمال)!﴿6﴾ |
خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ﴿7﴾ |
|
آنان در حالی که چشمهایشان از شدّت وحشت به زیر افتاده، همچون ملخهای پراکنده از قبرها خارج می‌شوند،﴿7﴾ |
مُهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ ۖ يَقُولُ الْكَافِرُونَ هَٰذَا يَوْمٌ عَسِرٌ﴿8﴾ |
|
در حالی که (بر اثر وحشت و اضطراب) بسوی این دعوت کننده گردن می‌کشند؛ کافران می‌گویند: «امروز روز سخت و دردناکی است!»﴿8﴾ |
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ﴿9﴾ |
|
پیش از آنها قوم نوح تکذیب کردند، (آری) بنده ما (نوح) را تکذیب کرده و گفتند: «او دیوانه است!» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد.﴿9﴾ |
فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ﴿10﴾ |
|
او به درگاه پروردگار عرضه داشت: «من مغلوب (این قوم طغیانگر) شده‌ام، انتقام مرا از آنها بگیر!»﴿10﴾ |
فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ﴿11﴾ |
|
در این هنگام درهای آسمان را با آبی فراوان و پی‌درپی گشودیم؛﴿11﴾ |
وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ﴿12﴾ |
|
و زمین را شکافتیم و چشمه‌های زیادی بیرون فرستادیم؛ و این دو آب به اندازه مقدّر با هم درآمیختند (و دریای وحشتناکی شد)!﴿12﴾ |
وَحَمَلْنَاهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ﴿13﴾ |
|
و او را بر مرکبی از الواح و میخهایی ساخته شده سوار کردیم؛﴿13﴾ |
تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ كَانَ كُفِرَ﴿14﴾ |
|
مرکبی که زیر نظر ما حرکت می‌کرد! این کیفری بود برای کسانی که (به او) کافر شده بودند!﴿14﴾ |
وَلَقَدْ تَرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ﴿15﴾ |
|
ما این ماجرا را بعنوان نشانه‌ای در میان امّتها باقی گذاردیم؛ آیا کسی هست که پند گیرد؟!﴿15﴾ |
فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴿16﴾ |
|
(اکنون بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود!﴿16﴾ |
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ﴿17﴾ |
|
ما قرآن را برای تذکّر آسان ساختیم؛ آیا کسی هست که متذکّر شود؟!﴿17﴾ |
كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴿18﴾ |
|
قوم عاد (نیز پیامبر خود را) تکذیب کردند؛ پس (ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود!﴿18﴾ |
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ﴿19﴾ |
|
ما تندباد وحشتناک و سردی را در یک روز شوم مستمر بر آنان فرستادیم...﴿19﴾ |
تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ﴿20﴾ |
|
که مردم را همچون تنه‌های نخل ریشه‌کن شده از جا برمی‌کند!﴿20﴾ |
فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴿21﴾ |
|
پس (ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود!﴿21﴾ |
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ﴿22﴾ |
|
ما قرآن را برای تذکّر آسان ساختیم؛ آیا کسی هست که متذکّر شود!﴿22﴾ |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ﴿23﴾ |
|
طایفه ثمود (نیز) انذارهای الهی را تکذیب کردند،﴿23﴾ |
فَقَالُوا أَبَشَرًا مِنَّا وَاحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَفِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ﴿24﴾ |
|
و گفتند: «آیا ما از بشری از جنس خود پیروی کنیم؟! اگر چنین کنیم در گمراهی و جنون خواهیم بود!﴿24﴾ |
أَأُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ﴿25﴾ |
|
آیا از میان ما تنها بر او وحی نازل شده؟! نه، او آدم بسیار دروغگوی هوسبازی است!﴿25﴾ |
سَيَعْلَمُونَ غَدًا مَنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ﴿26﴾ |
|
ولی فردا می‌فهمند چه کسی دروغگوی هوسباز است!﴿26﴾ |
إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ﴿27﴾ |
|
ما «ناقه» را برای آزمایش آنها می‌فرستیم؛ در انتظار پایان کار آنان باش و صبر کن!﴿27﴾ |
وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ ۖ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ﴿28﴾ |
|
و به آنها خبر ده که آب (قریه) باید در میانشان تقسیم شود، (یک روز سهم ناقه، و یک روز برای آنها) و هر یک در نوبت خود باید حاضر شوند!﴿28﴾ |
فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ﴿29﴾ |
|
آنها یکی از یاران خود را صدا زدند، او به سراغ این کار آمد و (ناقه را)پی کرد!﴿29﴾ |
فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴿30﴾ |
|
پس (بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود!﴿30﴾ |
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ﴿31﴾ |
|
ما فقط یک صیحه [= صاعقه عظیم] بر آنها فرستادیم و بدنبال آن همگی بصورت گیاه خشکی درآمدند که صاحب چهارپایان (در آغل) جمع‌آوری می‌کند!﴿31﴾ |
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ﴿32﴾ |
|
ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم؛ آیا کسی هست که متذکّر شود؟!﴿32﴾ |
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ﴿33﴾ |
|
قوم لوط انذارها(ی پی‌درپی پیامبرشان) را تکذیب کردند؛﴿33﴾ |
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ ۖ نَجَّيْنَاهُمْ بِسَحَرٍ﴿34﴾ |
|
ما بر آنها تندبادی که ریگها را به حرکت درمی‌آورد فرستادیم (و همه را هلاک کردیم)، جز خاندان لوط را که سحرگاهان نجاتشان دادیم!﴿34﴾ |
نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ﴿35﴾ |
|
این نعمتی بود از ناحیه ما؛ این گونه هر کسی را که شکر کند پاداش می‌دهیم!﴿35﴾ |
وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ﴿36﴾ |
|
او آنها را از مجازات ما بیم داد، ولی بر آنها اصرار بر مجادله و القای شکّ داشتند!﴿36﴾ |
وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ﴿37﴾ |
|
آنها از لوط خواستند میهمانانش را در اختیارشان بگذارد؛ ولی ما چشمانشان را نابینا و محو کردیم (و گفتیم:) بچشید عذاب و انذارهای مرا!﴿37﴾ |
وَلَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ﴿38﴾ |
|
سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابی پایدار و ثابت به سراغشان آمد!﴿38﴾ |
فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ﴿39﴾ |
|
(و گفتیم:) پس بچشید عذاب و انذارهای مرا!﴿39﴾ |
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ﴿40﴾ |
|
ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم؛ آیا کسی هست که متذکّر شود؟!﴿40﴾ |
وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ﴿41﴾ |
|
و (همچنین) انذارها و هشدارها (یکی پس از دیگری) به سراغ آل فرعون آمد،﴿41﴾ |
كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ﴿42﴾ |
|
امّا آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، و ما آنها را گرفتیم و مجازات کردیم، گرفتن شخصی قدرتمند و توانا!﴿42﴾ |
أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولَٰئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَرَاءَةٌ فِي الزُّبُرِ﴿43﴾ |
|
آیا کفّار شما بهتر از آنانند یا برای شما امان‌نامه‌ای در کتب آسمانی نازل شده است؟!﴿43﴾ |
أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ﴿44﴾ |
|
یا می‌گویند: «ما جماعتی متحّد و نیرومند و پیروزیم»؟!﴿44﴾ |
سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ﴿45﴾ |
|
(ولی بدانند) که بزودی جمعشان شکست می‌خورد و پا به فرارمی‌گذارند!﴿45﴾ |
بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَىٰ وَأَمَرُّ﴿46﴾ |
|
(علاوه بر این) رستاخیز موعد آنهاست، و مجازات قیامت هولناکتر و تلختر است!﴿46﴾ |
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ﴿47﴾ |
|
مجرمان در گمراهی و شعله‌های آتشند،﴿47﴾ |
يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ﴿48﴾ |
|
در آن روز که در آتش دوزخ به صورتشان کشیده می‌شوند (و به آنها گفته می‌شود:) بچشید آتش دوزخ را!﴿48﴾ |
إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ﴿49﴾ |
|
البته ما هر چیز را به اندازه آفریدیم!﴿49﴾ |
وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ﴿50﴾ |
|
و فرمان ما یک امر بیش نیست، همچون یک چشم بر هم زدن!﴿50﴾ |
وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ﴿51﴾ |
|
ما کسانی را که در گذشته شبیه شما بودند هلاک کردیم؛ آیا کسی هست که پند گیرد؟!﴿51﴾ |
وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ﴿52﴾ |
|
و هر کاری را انجام دادند در نامه‌های اعمالشان ثبت است،﴿52﴾ |
وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ﴿53﴾ |
|
و هر کار کوچک و بزرگی نوشته شده است.﴿53﴾ |
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ﴿54﴾ |
|
یقیناً پرهیزگاران در باغها و نهرهای بهشتی جای دارند،﴿54﴾ |
فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ﴿55﴾ |
|
در جایگاه صدق نزد خداوند مالک مقتدر!﴿55﴾ |
