فصل پیش از لیگ برتر: ستارهای که موفقیت تیم شما را در انگلیس رقم میزند؟
اولین روز تمرینات پیشفصل، شاید مثبتترین لحظه سال برای فوتبالیستهای حرفهای باشد. وارد زمین تمرین میشوید، دوباره همتیمیهایتان را میبینید، با کادر فنی گپ میزنید و موج تازهای از خوشبینی را احساس میکنید. هر اتفاقی که فصل گذشته افتاده، پشت سر گذاشته شده و جای خود را به هیجان و امید داده است. با آمادگی بدنی خوب برگشتهاید، لباسهایتان نو است، زمینهای تمرین بازسازی شدهاند و مربیان خوشبین هستند. این، آغاز سفری جدید است.
اما پیشفصل، بازگشت استرس و کار سخت را نیز به همراه دارد. آنچه زمانی زمانی برای استراحت و آمادگی دقیق برای فصل آینده بود، اکنون خود نیازمند آمادگی ویژهای است. زمانبندی و الزامات در حال تغییرند و بازیکنان زحمات زیادی را در تعطیلات بین فصل میکشند.
تغییرات اساسی در آمادگی بازیکنان
در گذشته، بیشتر مردم پیشفصل را زمانی برای آمادهسازی بازیکنان جهت حضور در رقابتها تلقی میکردند. اما امروزه، اکثر فوتبالیستها خود را برای آمادگی جهت حضور در تمرینات پیشفصل آماده میکنند تا از همان ابتدا با آمادگی بالایی در تمام جنبهها – بدنی، تاکتیکی و فنی – حاضر شوند. این موضوع از زمان اولین بازی حرفهای من در سال ۲۰۰۴، تغییرات زیادی کرده است.
اهمیت آمادگی بدنی و نظارت دقیق
این روزها، همه چیز اندازهگیری میشود؛ نه فقط وزن بدن، بلکه ترکیب بدن، اسکنهای DEXA و اهداف سختگیرانه. وقتی در تیم کوئینز پارک رنجرز بازی میکردم، قانونی وجود داشت: از پایان فصل تا زمان بازگشت برای پیشفصل، نباید بیش از ۱.۵ درصد به چربی بدن اضافه میشد. مهم نبود ترکیب بدنتان چطور است؛ اگر ۱۲ درصد چربی داشتید و به ۱۳ درصد میرسیدید، مشکلی نبود. اما اگر ۶ درصد چربی داشتید و به ۸ درصد میرسیدید، جریمه میشدید.
فرهنگ سازمانی و پذیرش بازیکنان جدید
الان وضعیت چندان سختگیرانه نیست، اما همچنان جریمههایی وجود دارد. گاهی جریمه نقدی است و گاهی تمرینات اضافی. اما در واقعیت، بازیکنان نمیخواهند به عنوان فردی که تعهد کافی ندارد، دیده شوند. دیدهام که بازیکنان مجبور به تمرینات اضافی تا رسیدن به اهداف تعیین شده شدهاند؛ هرچند گاهی موضوع فقط عدد و رقم نیست، بلکه بحث “درک” و “قضاوت” است.
به یاد داشته باشیم که مدیران نیز استانداردهای خود را دارند. در چلسی تحت هدایت آنتونیو کونته، انتظار میرفت بازیکنان بین ۶ تا ۸ درصد چربی بدن داشته باشند. این به معنای تلاش و زحمت فراوان در زمان “تعطیلات” است تا بازیکنان در روز اول پیشفصل در اوج آمادگی جسمانی باشند.
چالشهای بازیکنان جدید در محیط پیشفصل
تا اینجا درباره بازیکنانی صحبت کردیم که با روالها و کارکنان آشنا هستند. حالا تصور کنید یک خرید جدید وارد این محیط میشود. در ابتدای ورود، مشتاق هستید تا تاثیر مثبتی بگذارید، اما باید مراقب باشید که زیادهروی نکنید. نمیتوانید مستقیماً بگویید: “من این کمد را میخواهم. این شماره پیراهن مال من است. من این کار را خواهم کرد.”
باید بتوانید فضا را بسنجید و درک کنید. به همین دلیل، فرهنگ باشگاه اهمیت زیادی دارد. اگر فرهنگ مناسب باشد، همه شما را از ابتدا میپذیرند و در جمع خودتان خواهید بود. اما گاهی اوقات، دیگران فقط شما را زیر نظر دارند و در این روزهای اول، بر اساس عملکردتان قضاوت میکنند. این موضوع میتواند بسیار بیرحمانه باشد.
آزمونهای غیررسمی و سنجش شخصیت
گاهی اوقات، بازیکنان بازیکنان جدید را آزمایش میکنند. شاید پاس را با شدت بیشتری بزنند یا تکل قویتری بزنند. این بخشی از شوخیهای خاص محیط فوتبال است که سعی میکنند ورود بازیکن جدید را تا حد امکان دشوار کنند. اما در واقع، هدف این است که شخصیت بازیکن را بسنجند. چگونه با ناملایمات کنار میآیید؟ چگونه در موقعیتهای دشوار واکنش نشان میدهید؟ این یک شروع سخت است، اما پس از عبور از آن، کاملاً بخشی از جمع خواهید بود.
تورهای پیشفصل: سفرهای کاری پرفشار
تیاوری هانری در تیم فوقالعاده آرسنال به این کار معروف بود. سسک فابرگاس در مصاحبهای با بیبیسی گفته بود: “هر وقت بازیکن جدیدی اضافه میشد، ما ‘روندو’ (بازی پاس پنج در دو) را برگزار میکردیم. او همیشه بازیکنان جدید را به این روندوها میآورد تا سطحشان را بسنجد و پاسهای محکمی به آنها میداد تا ببیند چطور کنترل میکنند. این کار صرفاً برای دیدن واکنش آنها در برابر فشار بود.”
سپس تورهای پیشفصل را داریم. وقتی جوانتر بودم، بیشتر باشگاهها به خارج از کشور سفر نمیکردند و سفرهایی که من داشتم، شبیه این رویدادهای بزرگ و برجسته نبود. اما اکنون، با جهانی شدن لیگ برتر در ۱۰ تا ۱۵ سال گذشته، بازیکنان به خوبی دلیل این سفرها را درک میکنند و تمام تلاش خود را برای بهرهبرداری از این تجربه به کار میگیرند. واقعبینانه، آیا دوست دارید ۱۲، ۱۳، ۱۴ ساعت سفر کنید تا در گرمای ۴۰ درجه سانتیگراد در زمینی بازی کنید که هیچ شباهتی به زمینهای فصل عادی ندارد؟ احتمالاً نه. اما این بخشی از شغل است.
بازیکنان این موضوع را درک میکنند. در این تورها زمان استراحت زیادی وجود دارد؛ آنها سخت تمرین میکنند و بازیهای دوستانه را در مقابل هزاران تماشاگر برگزار میکنند، اما واقعاً روی چیزهایی کار میکنند که لزوماً در انظار عمومی دیده نمیشود، مانند تمرینات موقعیتی. در این زمینه، همه چیز طبق روال عادی است؛ بازیکنان سعی میکنند دقایق بیشتری در زمین سپری کنند و به نقطهای برسند که فصل آغاز شود و بتوانند دوباره با حریفان خود در لیگ رقابت کنند.
خستگی مفرط ناشی از فصل طولانی
این شدت و تمرکز در جایی که فقدان استراحت کافی به مشکلی تبدیل میشود، خود را نشان میدهد. به عنوان مثال، تیمهای چلسی و پاری سن ژرمن که فینالیست جام باشگاههای جهان بودند را در نظر بگیرید. حداقل زمان استاندارد استراحت بین فصلها حدود سه هفته است. اما معمولاً این سه هفته شما را تا شروع پیشفصل میرساند، یا شاید یک هفته به شروع پیشفصل اگر در تیم ملی بودهاید. اما این واقعیت که فصل اخیر در زمان مشخصی به پایان رسید – فینال جام باشگاههای جهان در ۱۳ جولای برگزار شد – به این معنی است که فاصله سه هفتهای عملاً به بازیکنان چلسی و پاری سن ژرمن یک هفته یا شاید کمتر تا شروع فصل فرصت میدهد.
خستگی ذهنی و چالش رقابت
خستگی ذهنی نیز موضوعی است که باید در نظر گرفت. این بازیکنان در لیگ برتر با بازیکنانی روبرو خواهند شد که در تیم ملی نبودهاند یا در جام باشگاههای جهان شرکت نکردهاند و فصل خود را دو ماه پیش به پایان رساندهاند.
مزایای استراحت و شروع به ریکاوری ذهنی، جسمی، عاطفی – هر آنچه لازم باشد – از یک فصل طاقتفرسا، غیرقابل اندازهگیری است. اما کسانی که این بازیها را پشت سر هم انجام میدهند، برای تیمهای ملی بازی میکنند و در باشگاههایی که تا مراحل پایانی مسابقات پیش میروند، بازی میکنند، گویی در ورزشی متفاوت حضور دارند.
بنابراین، پیشفصل زمانی برای امید است. اما همچنین بازگشتی به استرس، تنش و احساساتی است که با فوتبال گره خورده است. اکنون بیش از هر زمان دیگری، باشگاههایی که فرهنگ سازمانی قویتری دارند و بازیکنان را بهتر در این انتقال یاری میکنند، در ادامه فصل سود خواهند برد.
