سکوت سنگین مسئولان فوتبال در برابر خشونت
با وجود گذشت چندین روز از حوادث تلخ بازی پرسپولیس و نماینده شیراز، عجیب ترین نکته ای که به چشم می خورد، سکوت سنگین مسئولان فدراسیون فوتبال و مدیران باشگاه ها است. انگار نه انگار که در محیطی ورزشی، خشونت فیزیکی رخ داده و بازیکنانی آسیب دیده اند. این بی تفاوتی می تواند آسیب های جبران ناپذیری به بدنه نوپای فوتبال زنان وارد کند. وقتی جنجالی در این سطح رخ می دهد، اولین انتظار عمومی این است که متولیان امر با بیانیه ای شفاف، ضمن محکوم کردن خشونت، از آغاز بررسی های دقیق خبر بدهند.
جزئیات حادثه درگیری پرسپولیس و ایساتیس فارس
بازی در شیراز برگزار شد و با نتیجه دو بر یک به نفع پرسپولیس به پایان رسید. اما سوت پایان داور، شروع یک ماجرای تلخ بود. طبق گزارش های میدانی و گفته های شاهدان، پس از پایان بازی درگیری های لفظی میان بازیکنان دو تیم به سرعت به زد و خورد فیزیکی تبدیل شد. شدت این درگیری ها به قدری بود که دو تن از بازیکنان تیم ایساتیس کران فارس دچار جراحت شدند و کار به امدادهای پزشکی کشید. فوتبال زنان ایران در سال های اخیر تلاش زیادی کرده است تا جایگاه خود را تثبیت کند، اما چنین حواشی ای می تواند تمام تلاش های صورت گرفته را به باد دهد.
آیا جریمه های انضباطی بازدارنده هستند؟
نکته نگران کننده اینجاست که این اولین بار نیست که چنین حواشی ای پیرامون برخی بازیکنان شکل می گیرد. نگاهی به بازی رفت این دو تیم نشان می دهد که در آن مسابقه نیز تنش های مشابهی وجود داشته است. در آن زمان، کمیته انضباطی تنها به یک جریمه نقدی بسنده کرد و محرومیتی در نظر نگرفت. حالا با تکرار این حوادث، این سوال در ذهن اهالی ورزش ایجاد شده است که آیا قوانین فعلی قدرت بازدارندگی لازم را دارند؟
مسئولیت اجتماعی و اخلاقی باشگاه های بزرگ
باشگاه های بزرگی مثل پرسپولیس که میلیون ها هوادار دارند، تنها یک تیم فوتبال نیستند؛ آن ها یک نهاد فرهنگی و اجتماعی محسوب می شوند. سکوت مدیریت این باشگاه در برابر رفتارهای تهاجمی احتمالی بازیکنانش، می تواند نوعی مهر تایید بر این رفتارها تلقی شود. انتظار می رود باشگاه ها پیش از آنکه منتظر رای کمیته انضباطی بمانند، خودشان به عنوان مدعی العموم وارد عمل شده و با بازیکنان خاطی برخورد کنند.
نتیجه گیری و چشم انداز آینده فوتبال زنان
اگر بخواهیم فوتبال زنان ایران مسیر حرفه ای شدن را طی کند، باید از پنهان کاری و سکوت در برابر اشتباهات دست برداریم. شفافیت در انتشار گزارش های ناظران بازی و سرعت عمل در صدور احکام انضباطی، کمترین کاری است که فدراسیون می تواند انجام دهد. امیدواریم که مسئولان با درک حساسیت موضوع، اجازه ندهند که خشونت در فوتبال زنان به یک امر عادی تبدیل شود و با برخوردی قاطع، امنیت را به میادین بازگردانند.
