سبک زندگی کانادایی فراتر از زیباییهای طبیعی، فرصتهای شغلی و سیستم شغلی سازمانیافته، یک فرهنگ عمیقاً چندوجهی و متعادل است. کشوری که در آن، برفهای کبک با آفتاب ونکوور و آرامش جنگلهای بکر با آرامش واقعی شبانه و پویایی زندگی شهری تورنتو در هم آمیخته است.
برای کسی که قصد مهاجرت به کانادا و ساختن یک زندگی جدید را دارد، صرفاً دانستن قوانین مهاجرتی کافی نیست؛ بلکه درک این سبک زندگی کانادایی است که تفاوت میان یک اقامت معمولی و یک زندگی موفق و رضایتبخش را تعیین میکند. سوالی که برای بسیاری از مهاجران مطرح است این است که آیا فرهنگ عمومی و ارزشهای اصلی جامعه کانادا به قدری متفاوت است که مهاجران را در برقراری ارتباط با چالش جدی روبرو کند؟
فرهنگ عمومی مردم کانادا
جامعه کانادا بر پایه مفهوم «جامعه عادل» بنا شده است که اساس آن مدارا، احترام و جامعه محوری است. این فرهنگ به شدت تحت تأثیر پدیدهی چند فرهنگی قرار دارد، به طوری که تنوع قومی و فرهنگی به یکی از مشخصههای اصلی هویت ملی کانادا تبدیل شده است.
در این کشور، اگرچه مردم عموماً فردگرا هستند، اما این فردگرایی با تأکید بر مشارکت اجتماعی و مسئولیتپذیری در قبال جامعه همراه است. یک کانادایی موفق، نه تنها در زندگی شخصی خود پیشرفت میکند، بلکه به طور فعال در سازمانهای مدنی، خیریهها یا انجمنهای محلی خود نیز مشارکت دارد.
این روحیه، یکی از عناصر اصلی سبک زندگی کانادایی است. به همین دلیل، قوانین ضد تبعیض به شدت در این کشور اجرا میشود و احترام به حقوق بشر و برابری جنسیتی یک اصل پذیرفته شده به شمار میآید.
ارزشهای اصلی جامعه کانادا
ارزشهای اجتماعی در کانادا ستون فقرات جامعه را تشکیل میدهند و هر مهاجری برای موفقیت در این کشور باید آنها را درونی کند. این ارزشها، که اغلب نتیجهی تجربهی تاریخی و پذیرش مهاجران هستند، حول محور قانونمداری و ادب میچرخند.
- احترام به قانون: احترام به قانون، پلیس و مقامات، در هر شرایطی، یک ارزش خدشهناپذیر است.
- برابری: زن و مرد از نظر قانونی و اجتماعی برابر هستند و فرصتهای شغلی و اجتماعی یکسانی دارند.
- پرهیز از ترویج علنی دین: اعتقادات دینی بسیار شخصی تلقی میشوند و ترویج باورهای مذهبی در محیطهای عمومی، ناخوانده و خودپسندانه تلقی میشود.
- وقتشناسی: در قرارها، جلسات کاری و حتی دیدارهای دوستانه، وقتشناسی بسیار مهم تلقی میشود.
- حفظ فضای شخصی: مردم در هنگام صحبت کردن فاصله فیزیکی مشخصی را رعایت میکنند و نزدیک شدن بیش از حد به فرد، بیاحترامی تلقی میشود.
برخورد کاناداییها با غریبهها
برخورد اولیه کاناداییها با غریبهها بسیار محترمانه و محافظهکارانه است. کاناداییها عموماً مردمی مهربان و عذرخواه هستند، به طوری که ممکن است به دلیل یک برخورد کوچک هم از شما عذرخواهی کنند. این ادب، بخشی از سبک زندگی کانادایی است که باید به آن توجه داشت.
- عدم استفاده از زبان رمزی: استفاده از زبان مبهم یا کنایهآمیز میتواند به عنوان بیادبی یا بیاعتمادی تلقی شود.
- عذرخواهی مداوم: کاناداییها ممکن است برای کوچکترین مزاحمتها عذرخواهی کنند؛ این یک عادت فرهنگی و نشانهی احترام است.
- گفتگوی کوتاه و سبک: صحبت درباره آب و هوا، ورزش یا سؤالات خنثی، روش رایج شروع گفتگو با غریبههاست.
فرهنگ کار در کانادا
کانادا به طور مداوم در رتبهبندیهای جهانی، جزو ده کشور برتر از نظر تعادل کار و زندگی قرار میگیرد. ساعات کاری استاندارد معمولاً حدود ۴۰ ساعت در هفته است و کارفرمایان و قوانین دولتی، به شدت از حقوق کارمندان در برابر ساعات کار طولانی و استثمار حمایت میکنند.
کارفرمایان اغلب مزایای بیشتری مانند بیمههای درمانی تکمیلی و برنامههای بازنشستگی به کارمندان ارائه میدهند. همچنین، کانادا با کمبود نیروی کار ماهر در حوزههایی مانند فناوری اطلاعات، مهندسی و بهداشت و درمان مواجه است که فرصتهای شغلی بینظیری را برای مهاجران متخصص فراهم میکند. این محیط کاری سالم، به افراد این امکان را میدهد که به دنبال راز زندگی لاکچری (که در کانادا اغلب به معنای زمان با کیفیت، نه صرفاً ثروت مادی است) باشند.
اگر هدف شما دستیابی به اقامت دائم کانادا از طریق برنامههای کاری یا استعدادی است، پیشنهاد میکنیم که برای صرفهجویی در زمان و هزینه خود از یک مشاور مهاجرتی کارکشته کمک بگیرید. موسساتی مثل موسسه مهاجرتی درنای آبی با سالها تجربه در این حوزه، به متقاضیان کمک میکنند تا نه تنها مسیرهای قانونی ویزای کار و اکسپرس اینتری را بشناسند، بلکه بتوانند رزومه و مصاحبههای خود را به شیوهای کانادایی، بر پایه مهارتها و احترام متقابل تنظیم کنند تا به بهترین فرصتهای شغلی دست یابند. این تخصص در آگاهی از آخرین تغییرات قوانین مهاجرت، به شما کمک میکند تا با کمترین ریسک، به اهداف شغلی و اقامتی خود برسید.
ورزشهای محبوب در کانادا
ورزش در کانادا یک جزء اصلی از هویت ملی و سبک زندگی کانادایی است و به دلیل وجود فصلهای سرد و طبیعت متنوع، شامل فعالیتهای آبی، خاکی و به خصوص زمستانی میشود. هاکی روی یخ فراتر از یک ورزش است و یک پدیده فرهنگی و ملی محسوب میشود. فوتبال (ساکر) نیز در سالهای اخیر از نظر مشارکت مردمی و تعداد بازیکن، به محبوبترین ورزش در کانادا تبدیل شده است.
کاناداییها به شدت از تیمهای ورزشی خود حمایت میکنند و حضور در مسابقات لیگهای حرفهای، یک تفریح خانوادگی و اجتماعی بسیار پرطرفدار است.
اهمیت در کانادا | ورزش |
ورزش ملی رسمی زمستانی و یک نماد فرهنگی با مشارکت بالا در تمام سنین. | هاکی روی یخ |
محبوبترین ورزش از نظر میزان مشارکت مردم در ردههای آماتور و نیمه حرفهای. | فوتبال (ساکر) |
به لطف حضور تیمهایی مانند تورنتو رپتورز در لیگ حرفهای، بسیار پرطرفدار است. | بسکتبال |
رانندگی و قوانین نانوشته جادهها
قوانین رانندگی در کانادا بسیار سختگیرانه و منظم هستند، اما علاوه بر قوانین مکتوب، مجموعهای از “قوانین نانوشته” نیز وجود دارد که بر اساس ادب و احترام متقابل شکل گرفتهاند.
- در چهارراههای بدون چراغ، توقف کامل (حتی برای چند ثانیه) پشت خط سفید، الزامی و نشاندهنده احترام به قانون است.
- رانندگان همیشه باید منتظر بمانند تا عابران پیاده از خیابان عبور کنند، حتی اگر در خطکشی نباشند.
- اگر اتوبوس زرد مدرسه با علامت «ایست» توقف کرده، توقف کامل برای تمامی خطوط اطراف اجباری است.
- بوق زدن فقط در شرایط اضطراری شدید مجاز است.
- به طور کلی، رانندگی با سرعت پایینتر از حد مجاز در هوای بد یا در مناطق مسکونی، نشانه احتیاط و مسئولیتپذیری است.
نقش خانواده در زندگی کانادایی
نقش خانواده در سبک زندگی کانادایی، تحت تأثیر ارزشهای فردگرایانه و قوانین حقوق بشری، با بسیاری از فرهنگهای سنتی متفاوت است. در کانادا، تأکید بسیار زیادی بر احترام متقابل به فرزندان و حقوق برابر آنها با والدین وجود دارد. این بدان معناست که والدین نمیتوانند مسیر زندگی یا اهداف آینده فرزندان خود را به تنهایی تعیین کنند؛ بلکه نقش آنها بیشتر حمایتی و ارشادی است.
یکی از تفاوتهای بزرگ فرهنگی که خانوادههای مهاجر با آن روبرو میشوند، تأکید بر استقلال زودهنگام فرزندان است. به طور سنتی، فرزندان کانادایی اغلب پس از رسیدن به سن ۱۸ سالگی، تمایل دارند که خانه پدری را ترک کرده و وارد دانشگاه یا کار نیمهوقت شوند تا راه و رسم مدیریت مالی و استقلال فردی را بیاموزند. والدین تا سن قانونی مسئولیت حمایت مالی و عاطفی را دارند، اما پس از آن، انتظار میرود که فرزندان زندگی مستقل خود را آغاز کنند. درک و پذیرش این فرهنگ استقلالطلبی برای خانوادههایی که به همبستگی سنتی عادت دارند، یکی از بزرگترین چالشهاست.
