اي گنجينه آخرين، اي مهدي / ایرنا

- كوير وجودم در انتظار باران ظهور توست و بركه كوچك هستي‌ام به نظاره درياي حضرتت. پيكر خسته به خاك نشسته‌ام را تنها تو و ياد تو به ديار قرار مي‌رساند. آه، اي حضور! اي درياي نور! دلم در كوچه پس كوچه‌هاي انتظار گرفته، به دنبال روزنه‌اي، نسيمي، آوايي، نمي‌دانم در پي كسي هستم يا نه. كسي كه سبد بلورين دعايم را پر از استجابت كند و در طاقچه خاكستري وجودم برگ سبزي، گل سرخي و شايد هم چكاوك خوشخوان و زيبايي به يادگار گذارد. تو را در كوچه باغ‌هاي اميد مي‌جويم و در سجاده‌هاي بي‌ريا مي‌بينم، نام تو را و عكس آسماني‌‌ات را در ماه جست‌وجو مي‌كردم و در لب‌هاي نيايش و اشك‌هاي «ندبه» ديدم، اين تويي، با