-
روزه، روزگار پيوستن به اصل خويش (1) نويسنده: غلامرضا گلى زواره آمد رمضان و عيد با ماست قفل آمد و آن كليد با ماست بر بست دهان و ديده بگشاد و آن نور كه ديده ديد با ماست آمد رمضان به خدمت دل و آن كس كه دل آفريد با ماست در روزه اگر پديد شد رنج گنج دل ناپديد با ماست كرديم زروزه جان و دل پاك هر چند تن پليد با ماست روزه به زبان حال گويد كم شو كه همه مزيد با ماست (مولوي)بر سر سفره الهي بار ديگر ضي