وقتی هیچ چیز نداری، همه چیز داری / فان پاتوق

- كوله پشتی اش را برداشت و رفت كه دنبال خدا بگردد؛ و گفت: تا كوله ام از خدا پر نشود، برنخواهم گشت. مسافر با خندهای رو به درخت کوچک کنار راه گفت:

چه تلخ است كنار جاده بودن و نرفتن؛ و درخت زیر لب گفت: ولی تلخ تر آن است كه بروی و بی ره آورد برگردی. كاش میدانستی آنچه در جستوجوی آنی، همینجاست.

مسافر رفت و گفت: یك درخت از راه چه میداند، پاهایش در گِل است، او هیچگاه لذت جستوجو را نخواهد یافت و نشنید كه درخت گفت: اما من جستوجو را از خود آغاز كرده ام و سفرم را كسی نخواهد دید؛ جز آن كه باید.

مسافر رفت و بعد از هزار سال بازگشت. خدا را نیافته بود، اما غرورش را گم ك