يادي از اول مهر / خراسان

-يادي از اول مهر
رضاپور: ...زندگي راستي چه زود مي گذرد! انگار همين ديروز بود.وقتي كه از مدرسه مي آمديم با بغضي چمبره زده در گلو و كف دستي تاول زده از تركه آلبالو، و مادر كه دلسوزانه به تسلاي ما و يا شايد به دلجويي از خودش، با همه دانايي كه داشت زمزمه مي كرد: (بچه جون تو هنوز نمي دوني از قديم گفته اند چوب معلم گله...!)واقعا كه زندگي چه زود مي گذرد! انگار همين ديروز بود كه مادر با عجله و شتابي در قدم هايش دستت را گرفته بود و در كوچه هاي محله به دنبال خودش تو را مي كشاند.دير شده بود آن قدر كه در خانه دل دل كرده بودي و به دل شوره اولين روز مدرسه پا از پا بر نداشته بودي، دير شده بود.