راز پنهان مادرو و دوست پدرم که در خانه ما زندگی می کرد / مخالفت های مرموز با ازدواج دختر

مسابقات زورخانه ای و پهلوانی جام رمضان در شیراز آیت‌الله مکارم‌شیرازی: مسئولان بدون زرق و برق زندگی کنند/ ثروتِ در خدمت جامعه عیب نیست راز خانه وحشت سردرگمی اصولگراها درباره توقیف جهان نیوز/ابراز خوشحالی حامیان رسانه ای احمدی نژاد و سکوت دوستان دلوا-رکنا: هشت ساله بودم که پدرم را از دست دادم، آنچه از پدرم بصورت سایه ای کمرنگ در ذهنم باقی مانده، صندلی چرخداری است که همیشه رویش می نشست و سر مرا که پیش پایش زانو میزدم، روی پاهای بی حس و فلجش گذاشته و با دستهای مهربانش موهایم را نوازش می کرد. اکنون که آن روزها را بعد از گذشت سالیان دراز، به یاد آورده و صورت مهربان پدر را در پیش چشمم تصور می کنم، بار دیگربا کوهی از غصّه ها به یاد چشمان همیشه نگران پدرم می افتم، امّا چه سود که آن روزها ، غرق در عوالم کودکی بوده و هیچ چیز را آنگونه که باید حس نمی کردم. آخرین تصویری که از پدرم به یاد دارم، صورت خونین و پیشانی شکاف برداشته اوست! آن روز در طب