« بی بی» با خنده هایش پاییز را قشنگ تر می کرد / قدس آنلاین

-گروه فرهنگی - رقیه توسلی - بی بی، پرده را کنار می زند تا فصلی که کمی بوی زمستان می دهد، تب دارد و کلاغ هایش قار قار می کنند، پاورچین بیاید توی اتاق...داستان بیست سال پیش است... داستان پاییزهایی که بوی باران می دادند! آن وقت ها که زیر کرسی بی بی شاعر می شدی و او قربان صدقه ات می رفت. آن وقت ها که صدای قل قل سماور و بوی چای دم کشیده در خانه می پیچید. پاییزهایی که او، ترمه های قهوه ای اش را روی کرسی می انداخت و کاسه به کاسه، محبت تعارف همه می کرد. چقدر دوست دارم دوباره باد مثل آن وقت ها زوزه بکشد. ابرها به هم بخورند و مهر و آبان و آذر با قصه های خواب آلود همراه شوند. مثل گذشته ها، بی بی میل هایش