ایران سیاهپوش سیدالشهدا/قصه لبِ تشنه حسین(ع) دل را «آب» می کند / تیک

-روایت عاشورا و سیاهپوشی ایران حکایت ارادت است، ارادتی از نزدیک ترین شهرها به پایتخت تا دورترین آبادی ها و روستاها، قصه لبِ تشنه سیدالشهدا تا دوردست ها رسیده است.دکمه های لباس مشکی پسرش را یکی یکی می بندد، دست هایش می لرزد و شاید هم دلش، چشم های پسربچه نگاه خسته و گرفته مادر را می پاید، به دکمه های آخر نرسیده اشک می شود و نگاه بارانی اش را پشت پنجره می برد. صدای هیئت گوش خانه را پر می کند، «این بدن از کیست که سر ندارد. عزیز زهراست، کفن ندارد...» مادر نگاه بارانی اش را از پشت پنجره جمع می کند و دوباره سروقت دکمه های باقی مانده لباس مشکی می رود؛ این بار دست هایش نمی لرزد، دلش آشوب است و