-
بيا که هندوي گيسوي دلستان تو باشمشاعر : خواجوي کرماني قتيل غمزه‌ي خونخوار ناتوان تو باشمبيا که هندوي گيسوي دلستان تو باشمورم به تير زني ناظر کمان تو باشمگرم قبول کني بنده‌ي کمين تو گردمبدان اميد که مرغي ز آشيان تو باشمکنم بقاف هواي تو آشيانه چو عنقاببوي آنکه گياهي ز بوستان تو باشمدلم چو غنچه بخندد چو سر ز خاک برآرمبراستان که همان خاک آستان تو باشمز خوابگاه عدم چون بحشر باز نشستمهنوز سوخته آتش سنان تو باشماگر بب حياتم هزار بار برآرندتو پادشاهي و آيم که